Op stap

Het is weer hoog tijd voor een update na mijn reisjes naar Chiang Mai en Mae Sai de afgelopen 2 weekenden. Maar eerst de beloofde spaghetti.

Sinds de aanschaf van de rijstkoker ben ik aan het experimenteren geweest met Spaghetti Bolognese, zowel met de aanschaf van de ingrediënten als de bereiding. Schijnbaar eenvoudige ingrediënten zoals gepelde tomaten in blik, tomatenpuree, gehakt en geraspte kaas zijn hier wat lastiger te krijgen. Er zijn een paar grote supermarkten met wat westerse spullen maar het is maar afwachten wanneer die worden aangevoerd. Zo is het vak met de gepelde tomaten weken leeg geweest tot er een zending kwam die grotendeels in mijn pan is verdwenen. Sinds die tijd is het vak alweer tijden leeg. Tomatenpuree heb ik nog niet kunnen vinden en het enige zakje geraspte kaas was dik over de datum en voorzien van een dikke, blauwe schimmellaag. Gehakt is er wel, maar vaak gemengd met zeewier. Spaghetti is geen probleem, zolang je bereid bent 4 keer de nederlandse prijs te betalen.
De volgende stap is de rijstkoker aan de praat te krijgen. Dat is een elektrische pan met 2 standen, warm en heet. De stand ‘heet’ is alleen aan te krijgen na een mysterieuze draai-druk beweging op de pan maar floept bij het roeren zo weer terug op ‘warm’. Daarnaast is het dus 1 pan, dus hoe krijg je dan 2 gerechten tegelijk warm? Eerst de saus maken, die ergens anders in doen, dan de spaghetti koken en tenslotte de spaghetti ergens anders in en de saus weer opwarmen. Gelukkig heb ik 3 borden en 3 koelkastdozen, dus met enige oefening gaat dat vloeiend. Onlangs heb ik 4 collega’s (uit UK, Zweden en Nieuw Zeeland) te eten gehad en die waren erg te spreken over het resultaat. Zelfs de hollandse sla (sla, tomaten, komkommer, ui en gekookt ei) verdween als sneeuw voor de zon. Eerder heb ik hetzelfde klaargemaakt bij mijn studenten. Die hebben een grote (buiten-) keuken en stonden bij elke beweging met hun neus vooraan en namen me het meeste werk uit handen. Niets leuker of spannender dan de teacher helpen met het wassen van sla of snijden van uien! Uiteraard heb ik voor hun een paar extra pepertjes toegevoegd en hadden zij een paar extra gasten ‘uitgenodigd’. Het is heel gebruikelijk om bij elkaar binnen te lopen, je bord vol te scheppen en als je klaar bent met eten er weer vandoor te gaan. Overigens is het niet zo gebruikelijk om gelijktijdig aan- en van tafel te gaan. Iedereen komt als hij trek heeft en staat op als hij/zij klaar is, wast zijn bord af en gaat verder met waar ‘ie mee bezig was. De meesten vonden het erg lekker maar het had ook een hoog entertainment gehalte. Wel hebben ze nog wat vissaus toegevoegd en werd er grif gebruik gemaakt van eetstokjes.

Twee weken geleden ben ik naar Mae Sai (het noordelijkste punt van Thailand) geweest voor mijn ‘visarun’. Ik heb een visum voor 2 x 60 dagen, maar dan moet ik tussendoor het land uit. Het meest logische is de grens over te gaan bij Mae Sot, 9 km van mijn huis en dus een mooi fietstochtje. Helaas is deze grensovergang een jaar geleden gesloten door Burma om de Thaise regering onder druk te zetten om de vluchtelingen uit de kampen terug naar Burma te sturen. Beide landen hebben er last van omdat er veel handel is tussen Burma en Thailand en het kost ze veel geld. Het gevolg is dat ik eerst 6,5 uur in de bus naar Chiang Mai moest, daar in een guesthouse en de volgende dag met een minibusje op en neer naar Mae Sai, om 7 uur ’s ochtends weg en om 6 uur ’s avonds weer terug. Nog een overnachting en de 3e dag weer 6,5 uur naar Mae Sot. Maar ik ben wel in Burma geweest!! Het was een teleurstelling want er was niets te zien en alleen een marktje waar niet eens wat te eten werd verkocht maar alleen namaak Lacoste shirts en sloffen Marlboro uit China. De grensovergang was wel grappig: Thailand uit, de brug over, halverwege naar de andere weghelft oversteken (in Thailand rijden ze links en in Myanmar rechts), Myanmar in met een dagpas met m'n foto erop en op de terugweg m'n paspoort weer ophalen.
Gelukkig heb ik een avond gezellig kunnen eten met een aantal collega’s die in Chiang Mai geplaatst zijn en de andere avond zijn we naar een evenement geweest ter herinnering aan de demonstraties van 8-8-1988. Er spraken 2 voormalige studentenleiders die inmiddels uit de gevangenis zijn en nu vanuit Thailand opereren. Weer heel indrukwekkend.

Afgelopen weekend ben ik weer in Chiang Mai geweest maar nu voor een gezellig weekend met Jon (tennismaatje), Karen, Sientje en Seska die een rondreis door Thailand maken. Heerlijk bij kunnen praten in het nederlands en veel verteld over mijn ervaringen. Dan merk je pas hoeveel je meemaakt en hoe nodig je het kwijt moet. Veel rondgeslenterd door de stad en over de markten, een fantastische voetmassage genomen en een leuke fietstocht buiten de stad gemaakt. Bovendien was het prachtig weer.

Nu weer in de daily routine met de lessen totdat Fred komt op 16 september. Hij blijf hier een week en dan gaan we samen via Bangkok naar Burma.

Met de lessen gaat het goed. Mijn leerlingen voelen zich steeds meer op hun gemak en we kunnen steeds meer onderwerpen bespreken. Zelf mijn 2e klas ontdooit wat: we zijn vandaag na de les naar het park geweest. Hoogtepunt was natuurlijk dat ik ze in alle standen op de foto heb gezet.