Palawan
Blijf op de hoogte en volg Miranca
28 Februari 2016 | Filipijnen, Palawan
‘Het nieuwe Bali! Het mooiste eiland ter wereld! Zelfs de gevangenen piekeren er niet over te ontsnappen,’ schreef de Volkskrant twee jaar geleden over dit Filipijnse eiland.
Inmiddels is Palawan niet aan de aandacht van de rest van de wereld ontsnapt want iedereen die we vertelden dat we er naar toe zouden gaan blijkt van plan te zijn dat binnenkort ook te doen.
De Filipijnen heeft een lang teruggaande koloniale geschiedenis waar ze onder andere haar naam aan te danken heeft. In 1543 werd de eilandengroep door de Spaanse overheerser Las Islas Filipinas genoemd naar de Spaanse koning Filips II. De meer dan driehonderd jaar durende overheersing heeft nog meer sporen nagelaten. Zo is het land katholieker dan de Spanjaarden vierhonderd jaar geleden. De borden langs de weg en de teksten op auto’s vertellen ons dat God geweldig is en over ons waakt.
In 1898 raakten de Spanjaarden het land kwijt aan de Amerikanen die tot de 2e wereldoorlog de koloniale macht vormden.
Het is even wennen dat in een Aziatisch land iedereen namen heeft als Jerry Gonzales, Matthew Rodriguez of Elizabeth Garcia en dat zelfs het kleinste gehucht met vijf hutten een basketbalveld heeft. Een voordeel is dat iedereen Engels spreekt.
We geven het toe, de Volkskrant had gelijk. Toerisme heeft het eiland, op de badplaats El Nido na, die we daarom hebben gemeden, nog niet overspoeld. Je wordt omringd door vriendelijke mensen die geen ander doel in hun leven lijken te hebben dan jouw verblijf op hun eiland zo aangenaam mogelijk te maken. Zelfs de taxichauffeurs, die rijden in Tricycles, zetten je niet af. Tricycles zijn voertuigen die er aan de bovenkant proberen uit te zien als een auto en van onderen aandreven worden door een chauffeur op een brommer.
In veel dorpen, waar een hut van golfplaten het meest gangbaar is, halen de bewoners water uit de dorpspomp of de rivier en de elektriciteit komt van een paar zonnepanelen of dieselgeneratoren.
Ook voor ons als toerist is water en elektriciteit geen vanzelfsprekendheid. In Port Barton, een leuk klein kustplaatsje met onverharde straten, waar we vier dagen bleven was er alleen ’s avonds van zes tot twaalf elektriciteit en kwam er regelmatig geen water uit de kraan.
Uiteraard zijn we op zoek gegaan naar gevangenen die niet willen ontsnappen. Er zijn drie categorieën ‘inmates’ in de zeer uitgestrekte gevangenis die gehuisvest is in prachtig vervallen Amerikaanse koloniale gebouwen. De ‘lichte’ gevallen mogen zich vrij over het terrein bewegen en proberen bij te verdienen door gasten rond te leiden, een breakdance voorstelling te geven of souvenirs te verkopen waarvan ze zeggen dat ze die zelf hebben gemaakt maar bij nadere bestudering ‘made in China’ zijn. De ‘mediums’ werken overdag op het land en worden ’s avonds opgesloten.
De zware gevallen, gevangenen die hebben geprobeerd te ontsnappen (ook de Volkskrant overdrijft wel eens) en moordenaars, zijn permanent opgesloten in een sinister uitziend gebouw met prikkeldraad op de hoge muren.
Onze gids vertelde dat hij bijna dertig jaar gevangen zat omdat hij op 18-jarige leeftijd betrapt was met een joint. Of hij echt voor zo’n licht vergrijp daar zat betwijfelen we, maar hij bereikte wel dat we niet anders konden dan een dikke fooi geven voor zijn rondleiding.
Na onze strandtijd in Port Barton en een aantal dagen in de jungle aan een grote rivier, besloten we af te sluiten met een vijfsterren resort in de hoofdstad Puerto Princessa met stromend water uit de kraan, 7 x 24 uur elektriciteit, overal wifi en een uitstekend Italiaans restaurant met dito wijnkaart. Primitief is leuk maar moet wel gecompenseerd worden.
En ja, we hebben ook een dagje met duizenden toeristen doorgebracht tijdens een uitstapje naar de ondergrondse rivier waar je in toeristenboten met high-tech audioapparatuur een rondleiding krijgt. Op de heenweg waren we met de andere toeristen vanaf de kust met een bootje over de zee naar de ingang van de grot gebracht. Op de terugweg kozen we voor een drie uur durende jungle hike met een verplichte gids We waren de enigen waardoor het Volkskrantgevoel acuut weer terugkwam en we besloten dat Palawan voor herhaling vatbaar is. Alleen moeten we niet te lang wachten want anders kunnen we net zo goed naar Bali gaan.
-
28 Februari 2016 - 08:21
Esther:
Wat een leuk verslag weer! Klinkt als een fantastische vakantie!! -
28 Februari 2016 - 09:38
Nicole:
Hoi Fred en miranca,
Erg leuke blog weer met hele nieuwe informatie. Ik had op Facebook jullie excursies langs zien komen, maar dit geeft een extra dimensie. Ik geniet iedere keer weer van jullie belevenissen. Veel plezier. -
28 Februari 2016 - 17:50
Anita:
Mooi verhaal, kende ooit iemand die gepromoveerd is op de invloed van het katholicisme op de gebruiken op een van de eilanden (dacht Maranduke) van de Phillipijnen. Goede thuiskomst!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley