In Cambodja

Er is veel gebeurd sinds de vorige keer, veel lange reizen en sightseeing. Nadat we de Irrawaddy zoetwater dolfijnen hebben gezien, zijn we afgezakt naar Cambodja. Bij de grens hebben we 3 keer smeergeld betaald, bij elk "loket" een keer. Daarna lunch in Stung Treng. De eerste indruk van Cambodja: arm en vies!!! Overal ligt vuilnis en de fried rice was niet te eten! Bij de bank hebben we geprobeerd dollars te wisselen in de lokale munt, maar er zaten lange rijen en de man die aan de beurt was had een grote doos vol met stapels Riel die hij gewisseld wou hebben in dollars. Dat werd uiteraard met de hand geteld. Na 20 minuten kregen we door dat het nog wel enkele uren zou gaan duren. Vervolgens door naar Kratie waar we een mooi hotel hadden met uitzicht op de Mekong. Hier werd het al wat beter, vooral toen we een tentje vonden dat er naar onze maatstaven gezellig uitzag. Hier hadden ze voor ontbijt yoghurt met muesli! Later hebben we aan de kant van de rivier een aantal VSO-ers ontmoet. Ze hadden dezelfde ervaringen qua voortgang (frustraties over de snelheid waarmee je iets kan bereiken), maar de mensen en het land maken hier veel goed.
Daarna een busreis zoals we het inmiddels gewend zijn. Dit keer geen lekke banden maar een lekke radiator. We zijn 5 keer gestopt om met een stuk bamboe en een oude binnenband de boel te repareren, maar uiteindelijk gaf de bus echt de geest. We kwamen na een reis van 11 uur aan in Siem Reap, de stad bij Angkor Wat, 1 van de 7 wereldwonderen. We hebben meteen een tuktuk geregeld voor de komende 2 dagen met driver Tola, wat oktober betekent, de maand van zijn geboorte. Tuktuks zijn hier een motorfiets met een bakje erachter en ze zijn heel comfortabel. We hadden 2 warme dagen met veel lopen en klauteren, maar prachtige tempels en andere bouwwerken gezien, waaronder die waar Lara Croft de held uithangt (voor de kenners van Tomb Raider).
Omdat we de bus zat waren, hebben de boot genomen naar onze volgende bestemming. Geen lekke banden en radiatoren, maar wel een afgebroken schroef en honderden keren vastgelopen. Als je denkt alles gehad te hebben, dan is vlak voor het eind de benzine op en wordt een hulpje de kant opgestuurd om een jerrycan te gaan halen in het dichtstbijzijnde dorp. Al met al 10 in plaats van 5 uur in de boot gezeten, maar wel een prachtige reis gehad met overal drijvende huizen, vissers en zwaaiende kindertjes.
Nu zijn we in Battambang waar we vandaag een ritje met de bamboetrein hebben gemaakt. Dit is een soort lorry, met 2 X 2 wielen die met een as zijn verbonden en daar bovenop een bamboe platform waar je met al je zakken rijst of varkens op kan zitten. Het geheel wordt aangedreven door een motor die met een aandrijfriem is verbonden met de wielen en ja, jullie raden het al.......geen lekke banden, maar de aandrijfriem is er elke 5 minuten 2 keer afgelopen. Het geinige is, dat het enkel spoor is, en de verbinding van Battambang naar Phnom Penh. Dus als de echte trein eraan komt, moet je tijdig wegwezen met je bamboetrein. Gelukkig gaat er maar één keer per dag een trein heen en de volgende dag weer terug. We kwamen wel andere tegenliggende bamboetreinen tegen: de regel is dat de trein met de minste mensen en bagage aan boord eraf moet. Aangezien wij maar met z'n 2-en op de trein zaten, waren we 3 keer de klos. Ik had me hier al erg op verheugd, maar Fred had ook oog voor de veiligheidssituatie en was iets minder enthousiast. De rails was zo krom als een hoepel en er zaten regelmatig centimeter-grote gaten tussen 2 stukken rails, zowel in de lengte, hoogte als breedte.
Daarna hebben we ons laten afslachten door masseurs van de Seeing Hands, een organisatie die blinden heeft opgeleid als masseur. Ze waren meedogenloos en ik heb Fred diverse keren horen protesteren!
Morgen nemen we de bus naar Phnom Penh, volgens voorspelling duurt dat maar 5 uur, dus we rekenen op 10 uur. Er is ons verzekerd dat de bussen gloednieuw zijn, dus waarschijnlijk zijn het maandag exemplaren en moeten de kinderziektes er nog uit.