Even in het paradijs

Het plan was om een weekje naar Chiang Mai te gaan. Miranca besloot echter om de periode van kiespijn en een geïrriteerd oog af te ronden met een flinke griep. Het goede nieuws is dat de kiespijn vanzelf over is gegaan, het oog bijna over is en de griep een aflopende zaak lijkt. We hadden nog een paar dagen over van de 11 dagen die Miranca vrij had. Om die met de naweeën van een griep in een grote stad als Chiang Mai door te brengen leek ons geen goed idee.

Sukhothai ligt een kleine 200 km van Mae Sot en is een van de koningssteden van Thailand met een historische stad die veel toeristen trekt. Een beetje resort en een beetje cultuur was het idee. Omdat we vrijdagmorgen wilden boeken voor dezelfde dag was er niet veel keus en kwamen we terecht in een net geopend resort op, wat later bleek, 40 km van de historische stad. Resort is overigens een groot woord want het hele complex bestaat uit 1 kamer en 2 suites die rond een zwembad zijn gelegen.
We werden ontvangen door Tar, de eigenaresse/gastvrouw die uitstekend engels spreekt. Na een koud biertje en een verfrissende douche werden we door Tar, samen met een Australisch/Thais stel naar een idyllisch restaurant gebracht. Tar vertelde dat de volgende ochtend een chef uit Bangkok zou arriveren om voor ons in het resort te koken.

Het was moeilijk om die nacht in slaap te komen want het was oorverdovend stil. In Mae Sot is er altijd herrie. Overdag van de bouwplaats naast ons, 's avonds van het café aan de overkant, 's nachts van de jankende honden en 's morgens vroeg van reclamewagens met luidsprekers. Ook moesten we wennen aan het bed dat heerlijk zacht was. Vrijwel alle bedden in Azië, en dus ook ons bed in Mae Sot, zijn zo hard als een plank.
Het resort ligt in de middle of nowhere, met een prachtig uitzicht over de rijstvelden, de groentetuin waar dagelijks groenten en kruiden worden geoogst en de fruitbomen waar de papaja's en bananen, alles biologisch, elke dag vers worden geplukt. Toen we de volgende dag wakker werden wisten we alle twee dat de historische stad ons gestolen kon worden. Die is er de volgende keer ook nog wel.

De chef uit Bangkok was Nit, het zusje van Tar. Nit werkt in Bangkok voor een bedrijf dat software ontwikkelt voor Tsunami waarschuwingssystemen. Elke vrijdagavond neemt ze de nachtbus naar Sukhothai om op zaterdag en zondag in het resort te koken, waarna ze op zondag de nachtbus naar Bangkok neemt om maandagmorgen weer op tijd achter haar bureau te zitten. Werken doet ze voor geld, koken is haar passie. Ze droomt er van om een eigen restaurant te beginnen.

Terwijl Nit al druk in de keuken bezig was met de voorbereidingen gingen we met Tar en de maid naar de markt om boodschappen te doen. De maid kocht bij de insectenkraam een zakje met haar favoriete snack en Miranca at haar eerste zijderups.
Daarna met Tar, Nit en de maid de keuken in. Het was duidelijk dat die drie op elkaar ingespeeld zijn. Er bestond geen twijfel over de taakverdeling. Nit had de overall regie en bereidde de Tom Ka soep en de morning glory (waterspinazie), de maid was het beste in het bakken van de Red Snapper en de specialiteit van Tar was de saus bij de vis.
Eén geheim van de Thaise keuken is dat er voor elk gerecht specifieke kruiden en sausjes zijn. Een tweede geheim is dat er ook kruiden en sauzen zijn die in elk gerecht gebruikt worden, namelijk knoflook, vissaus en chili peppers. Chili peppers zijn zelfs zo populair dat ze die door de mango's en ananas doen. De maaltijd werd afgesloten met nog een specialiteit van Tar, versgebakken chocolade cakes, van buiten knapperig en van binnen vloeibaar.

De volgende dag hebben we onszelf getrakteerd op een massage van twee uur per persoon en hebben we weer geholpen in de keuken. Het afscheid de ochtend daarna was hartelijk. Na een fotosessie vertrokken we weer naar het busstation met, net als de locals, een tros vers geplukte bananen onder onze arm.