Bruiloft

Miranca had al een aantal bruiloften van Birmezen meegemaakt want de gastenlijst is in hun cultuur altijd opgesteld vanuit de gedachte ‘hoe meer zielen hoe meer vreugd’. Afgelopen zondag was op dat gebied de overtreffende trap. Er waren zeker tweehonderd gasten.
De zoon van het hoofd van een van de partnerorganisaties van GHAP ging trouwen en dus werd haar hele kantoor uitgenodigd.
Op zondagmorgen om half negen werden we met de hele groep door een sangthaew bij het kantoor van Miranca opgehaald want vervoer was bij de uitnodiging inbegrepen. Het was onze eerste bruiloft van negen tot twaalf ’s morgens. Waarom op zo’n tijdstip weten we niet, misschien was het vanwege de temperatuur die in de ochtend zo’n vijf graden lager is dan in de middag want iedereen moet toch een beetje netjes gekleed gaan. Fred had voor de eerste keer in Mae Sot zijn enige lange broek aangetrokken en Miranca had van een vriendin een traditionele Karen outfit geleend. Het nieuwe echtpaar was van de Karen-etniciteit uit Birma en op dit soort gelegenheden draagt iedereen traditionele kleding.
Het was duidelijk dat de vader van de bruidegom goed in zijn slappe was zat of heel lang gespaard had. De bruiloft vond plaats in meest idyllische restaurant van Mae Sot, het Jungle restaurant.
Bij binnenkomst mochten we meteen de cadeaus op de cadeautafel leggen die al vol lag met twee soorten cadeaus, enveloppen met geld en nylon beddengoed. Gezien de hoeveelheid lakens en dekens had het toekomstige echtpaar concrete plannen voor een groot gezin.
Ongeveer een kwart van de Karen is christelijk als gevolg van het Britse koloniale regiem dat vanaf 1830 Karen mensen overhaalde om christen te worden door ze daarvoor te belonen met baantjes als ambtenaar of soldaat. Dat het bruidspaar bij die vijfentwintig procent behoorde bleek uit de plechtigheden en wellicht ook omdat de bruiloft op zondag was.
Allereerst werden Saw K’ser Mu Kah en Naw Dah door een priester in de echt verbonden. Daarna was er de felicitatieceremonie waarbij bruid, bruidegom, maar ook bruidsmeisjes en jongens door de gasten werden gefeliciteerd. De ouders van de bruid en de bruidegom hoefden kennelijk niet gefeliciteerd te worden, want die ontbraken in het rijtje.
Daarna kregen we een uitgebreid diner met rijst, gebakken vis, tempura en tientallen andere gerechten wat op zondagmorgen om tien uur toch wat apart is voor ons. Na het diner mocht iedereen op de foto met het bruidspaar en heeft Fred in de ‘jungle’ nog wat plaatjes geschoten van Miranca en haar collega’s.
Eind van de ochtend zaten we weer thuis aan de koffie. De rest van de dag waren volledig ons tijdgevoel kwijt.