Steambath

In het kader van 'je moet alles een keer gedaan hebben' besloten we naar de sauna te gaan. Een Thaise massage doen we regelmatig en verandering doet een mens goed. Sam, onze Amerikaanse buurvrouw, is overal voor in dus die wilde wel mee.

We hadden twee opties. Onze huisbaas dokter Rannotrai wist dat er in de straat achter ons een nieuwe sauna was en de Lonely Planet gaf de volgende informatie: 'Wat Mani has separate herbal sauna facilities for men and women. The sauna is towards the back of the monastery grounds, past the monks' gù·đì (living quarters).'

We besloten naar de sauna van dokter Rannotrai te gaan. Het westerse idee dat de kortste weg tussen twee punten een rechte lijn is hebben we inmiddels achter ons gelaten. Zoals uit eerdere blogs van ons al bleek is in Azië de weg van A naar B vaak grillig en zelden voorspelbaar. Vragende blikken dus toen we er voor de deur stonden en vertelden dat we voor de sauna kwamen. Het begrip sauna kenden ze niet, maar ze hadden wel een apparaat waar je het ook warm van kreeg dat ze ons graag wilden laten zien als we even binnenkwamen. Het ding leek op een één-persoons tosti-ijzer waar je tegen betaling een half uur in mocht. We hebben ze verteld dat het er fantastisch uitzag maar dat we nu naar iets anders op zoek waren.

Ons fallback scenario was de Lonely Planet tip dus op naar de tempel. We zijn drie keer het hele terrein rondgefietst. De sauna was onvindbaar. De monniken lagen waarschijnlijk te slapen want er waren niet veel mensen om het aan te vragen. Er was een half open houten schuur met wat vooroorlogse fitness apparaten waar een man met alleen een korte broek aan rond liep. Hij schudde beslist zijn hoofd toen we naar de sauna vroegen. Een stoombad was er volgens hem ook niet.

Op weg naar de uitgang van het complex kwamen we een Thaise dame tegen die enthousiast begon te knikken toen we de termen sauna en steambath tegen haar riepen. Ze ging ons voor naar de houten schuur met de vooroorlogse fitness apparaten.
Eenmaal binnen zagen we het. Er waren twee gordijntjes met daarachter stoomcabines, één voor de mannen en één voor de vrouwen. Aan de achterkant wordt de stoom gemaakt. Een ingemetseld olievat met daaronder een houtvuur en aan de bovenkant een pijp waar de stoom uitkomt die naar de cabines wordt geleidt.
De dames werden voor de dameskleedkamer naar een deur links van de stoomcabines gestuurd, Fred voor de herenkleedkamer naar een deur achter de cabines. Daar kwamen we elkaar weer tegen want beide deuren kwamen uit in dezelfde ruimte.

Fred raakte aan de praat met twee Aziaten die Engels met elkaar spraken. Dat is opvallend want normaal spreken ze Thais of Birmees met elkaar. De verklaring was dat de één Thais en de ander Birmees bleek te zijn. De twee heren kwamen al jaren in het stoombad. Het is ongebruikelijk dat een Thai bevriend is met een Birmees want Birmezen worden als minderwaardig gezien, ook al omdat ze meestal arm zijn, en de Thai nogal statusgevoelig zijn. Birmezen worden vaak uitgebuit door de Thai. Ze werken in 'sweatshops' waar ze tegen een hongerloon 14 uur per dag, 7 dagen per week onze spijkerbroeken in elkaar naaien. 's Avonds worden ze bij de vele checkpoints aangehouden door de politie en moeten ze geld betalen als ze geen geldige papieren hebben. Tot voor kort was dat alleen op de snelweg als je Mae Sot in- of uitgaat. De laatste tijd wordt ook dagelijks in de stad gecontroleerd.
Des te vreemder was het dat van de twee vrienden de Thai politieman was en de Birmees fietsenmaker. Nadat Fred hun vragen over waarom hij in Mae Sot was, zijn leeftijd, de naam van zijn vrouw en kinderen en tientallen andere vragen kennelijk naar tevredenheid had beantwoord, werd hij door de politieagent uitgenodigd om samen met Miranca bij hem te komen logeren in Sukhotai. Doordeweeks werkt en woont de politieman daar en het weekend brengt hij altijd door in Mae Sot.
Sukhotkai is de historische stad waar we onlangs drie dagen aan het zwembad hebben doorgebracht met het plan om nog een keer terug te komen om naar de oude stenen te kijken. Juthanon, zo heet de politieman, gaat ons dan in de watten leggen. We slapen in de logeerkamer, zijn vrouw gaat voor ons koken en hij brengt ons met de auto overal naar toe.

Onze 'once in a lifetime experience' was dit keer dat we in de armoedigste sauna van ons leven zijn geweest. Van de andere kant is stoom niets anders dan verdampt water. Bij de monniken in Mae Sot krijg je dezelfde stoom als in een luxe kuuroord. Met je ogen dicht is het mogelijk om je voor te stellen dat je in Spa Zuiver in het Amsterdamse Bos bent. Daar kom je alleen niet weg met een vrijwillige donatie voor de monniken als je naar huis gaat.