Regentijd
Blijf op de hoogte en volg Miranca
30 Juli 2013 | Thailand, Mae Sot
We vertrokken naar Nederland aan het eind van het hete seizoen. Bij onze terugkeer naar Mae Sot begin juni was het regenseizoen begonnen. Dat bleek een verademing. De temperatuur was gedaald van rond de 40 naar gemiddeld 30 graden. Veel bewolking, af en toe zon en soms een fikse regenbui.
Mary-Anne en Jan zijn nu in Thailand op vakantie en de afgelopen weken twee keer een lang weekend bij ons op bezoek geweest. We zijn ook nog een paar dagen naar een resort 200 km naar het oosten geweest. Zodra je de heuvels van Mae Sot achter je hebt gelaten verdwijnt de bewolking en wordt het warm en zonnig.
Ook zij hebben dus erge mazzel met het weer gehad en nu nog steeds want ze liggen in het Zuiden van Thailand aan het strand.
We wonen aan de klong, het kanalenstelsel dat door het centrum van Mae Sot loopt. De afgelopen dagen begon het regenseizoen echt. Zaterdag steeg de rivier in anderhalf uur tijd met een meter of twee waardoor het water onze tuin in liep en ons huis midden in een zwembad kwam te liggen. Volgens onze landlady was er geen reden tot paniek want het water zou na een paar uur weer zakken wat ook klopte.
Zondagmorgen even de was naar de wasserij gebracht en toen het water in de rivier weer aan het stijgen was heeft Fred snel de was opgehaald. Het water stond rond ons huis alweer tot kniehoogte maar goed, als je geen natte voeten wil hebben moet je niet in de regentijd in de tropen gaan wonen. In de wasserij, en ook de straat ernaar toe, stond het water een meter hoog. Met een natte broek terug naar huis waar het water inmiddels ook was gestegen tot heuphoogte en een uurtje later tot schouderhoogte.
Maandag was de situatie nog hetzelfde zodat Miranca besloot om thuis te werken want haar fiets die onder ons huis stond, bleek alleen zwemmend te bereiken.
Gelukkig had Fred zaterdag uitgebreid boodschappen gedaan zodat we niet van de honger om hoefden te komen en we hadden nog voldoende drinkwater om het een paar dagen uit te zingen. Helaas hield de elektriciteit er eind van de ochtend mee op zodat er van Internet geen sprake meer was en er ook geen water meer uit de kraan kwam want dat werkt met een elektrische pomp. Onze computers en Ipads waren slechts half opgeladen zodat we daar snel mee klaar waren en aangezien we tegenwoordig boeken lezen op onze Ipad’s moesten we terugvallen op een papieren boek en een puzzelboekje.
Een ander ongemak was dat door de stijging van het water het riool afgesloten werd en we moesten plassen in een emmer en poepen op een doos. Er begon zich een lichte crisisstemming te manifesteren, vooral toen de accu’s van onze telefoons leeg waren.
De oorzaak van de snelle waterstijging was dat het waterreservoir in de heuvels van Mae Sot te vol werd en men had besloten de sluizen open te zetten waardoor half Mae Sot onder water kwam te staan. Wij wonen gelukkig in een huis op palen van meer dan twee meter hoog dus binnen kregen we geen natte voeten wat helaas voor veel andere mensen niet zo was. Zo is bijvoorbeeld de gevangenis die bij ons op de hoek van de straat ligt niet op palen gebouwd zodat de politie de boeven, illegale migranten die zijn opgepakt omdat ze geen papieren hebben, maar heeft vrijgelaten toen ze tot hun middel in het water stonden.
Onze achterbuurman had inmiddels een kano gekocht om in en uit zijn huis te komen en de buren naast ons die een huis hebben dat op palen van een meter staat probeerde het water met zandzakken uit zijn huis te houden. Zijn auto stond inmiddels onder water dus die heeft hij door een truck laten wegslepen.
Om tien uur ’s avonds ging het licht weer aan. We sprongen beiden als door een wesp gestoken uit ons bed, wat moet je anders doen als het pikkedonker is, en hebben snel alle telefoons, ipads, laptops, zaklantaarns en het muskietenracket opgeladen en de waterton, die kennelijk niet voor niets op ons balkon staat, tot de rand toe gevuld.
Dinsdagmorgen was het water weer gezakt. Na twee dagen opgesloten te zijn geweest kon Miranca weer naar haar werk nadat we haar fiets van de modder hadden ontdaan en ze door de dikke laag modder naar de weg was geglibberd. Fred is gaan hamsteren in de supermarkt. Het regent nu al een dag of vijf onafgebroken. Het is dus wachten tot ze de sluizen weer openzetten. Dinsdagmiddag om half 5 was het zover. Fred belt Miranca om de stijging van het water te melden, Miranca roept op kantoor “Water is rising” en het kantoor is binnen drie minuten verlaten. Verder gaat hier alles zijn gangetje.
Mary-Anne en Jan zijn nu in Thailand op vakantie en de afgelopen weken twee keer een lang weekend bij ons op bezoek geweest. We zijn ook nog een paar dagen naar een resort 200 km naar het oosten geweest. Zodra je de heuvels van Mae Sot achter je hebt gelaten verdwijnt de bewolking en wordt het warm en zonnig.
Ook zij hebben dus erge mazzel met het weer gehad en nu nog steeds want ze liggen in het Zuiden van Thailand aan het strand.
We wonen aan de klong, het kanalenstelsel dat door het centrum van Mae Sot loopt. De afgelopen dagen begon het regenseizoen echt. Zaterdag steeg de rivier in anderhalf uur tijd met een meter of twee waardoor het water onze tuin in liep en ons huis midden in een zwembad kwam te liggen. Volgens onze landlady was er geen reden tot paniek want het water zou na een paar uur weer zakken wat ook klopte.
Zondagmorgen even de was naar de wasserij gebracht en toen het water in de rivier weer aan het stijgen was heeft Fred snel de was opgehaald. Het water stond rond ons huis alweer tot kniehoogte maar goed, als je geen natte voeten wil hebben moet je niet in de regentijd in de tropen gaan wonen. In de wasserij, en ook de straat ernaar toe, stond het water een meter hoog. Met een natte broek terug naar huis waar het water inmiddels ook was gestegen tot heuphoogte en een uurtje later tot schouderhoogte.
Maandag was de situatie nog hetzelfde zodat Miranca besloot om thuis te werken want haar fiets die onder ons huis stond, bleek alleen zwemmend te bereiken.
Gelukkig had Fred zaterdag uitgebreid boodschappen gedaan zodat we niet van de honger om hoefden te komen en we hadden nog voldoende drinkwater om het een paar dagen uit te zingen. Helaas hield de elektriciteit er eind van de ochtend mee op zodat er van Internet geen sprake meer was en er ook geen water meer uit de kraan kwam want dat werkt met een elektrische pomp. Onze computers en Ipads waren slechts half opgeladen zodat we daar snel mee klaar waren en aangezien we tegenwoordig boeken lezen op onze Ipad’s moesten we terugvallen op een papieren boek en een puzzelboekje.
Een ander ongemak was dat door de stijging van het water het riool afgesloten werd en we moesten plassen in een emmer en poepen op een doos. Er begon zich een lichte crisisstemming te manifesteren, vooral toen de accu’s van onze telefoons leeg waren.
De oorzaak van de snelle waterstijging was dat het waterreservoir in de heuvels van Mae Sot te vol werd en men had besloten de sluizen open te zetten waardoor half Mae Sot onder water kwam te staan. Wij wonen gelukkig in een huis op palen van meer dan twee meter hoog dus binnen kregen we geen natte voeten wat helaas voor veel andere mensen niet zo was. Zo is bijvoorbeeld de gevangenis die bij ons op de hoek van de straat ligt niet op palen gebouwd zodat de politie de boeven, illegale migranten die zijn opgepakt omdat ze geen papieren hebben, maar heeft vrijgelaten toen ze tot hun middel in het water stonden.
Onze achterbuurman had inmiddels een kano gekocht om in en uit zijn huis te komen en de buren naast ons die een huis hebben dat op palen van een meter staat probeerde het water met zandzakken uit zijn huis te houden. Zijn auto stond inmiddels onder water dus die heeft hij door een truck laten wegslepen.
Om tien uur ’s avonds ging het licht weer aan. We sprongen beiden als door een wesp gestoken uit ons bed, wat moet je anders doen als het pikkedonker is, en hebben snel alle telefoons, ipads, laptops, zaklantaarns en het muskietenracket opgeladen en de waterton, die kennelijk niet voor niets op ons balkon staat, tot de rand toe gevuld.
Dinsdagmorgen was het water weer gezakt. Na twee dagen opgesloten te zijn geweest kon Miranca weer naar haar werk nadat we haar fiets van de modder hadden ontdaan en ze door de dikke laag modder naar de weg was geglibberd. Fred is gaan hamsteren in de supermarkt. Het regent nu al een dag of vijf onafgebroken. Het is dus wachten tot ze de sluizen weer openzetten. Dinsdagmiddag om half 5 was het zover. Fred belt Miranca om de stijging van het water te melden, Miranca roept op kantoor “Water is rising” en het kantoor is binnen drie minuten verlaten. Verder gaat hier alles zijn gangetje.
-
30 Juli 2013 - 16:25
Suzy:
Jeetje wat een ramp om zoiets mee te moeten maken. Voor jullie is dit nu de 2e keer maar de algemene bevolkin v Mae Sot (en andere delen vd wereld) is dit schering en inslag. Gelukkig wonen we in een land met goede water management. Ik heb dit in Indonesia vroeger meegemaakt maar toen steeg het water tot (kinder) kniehoogte -
30 Juli 2013 - 18:06
Jon:
Kom ik toch maar in de droge tijd langs :-)
Hoe nat was het in Sri Lanka deze tijd van het jaar?...we vertrekken aanstaande Zondag (en hebben er veel zin in). Laat je weten hoe het was als we terug zijn. Success met het hozen!!
Gr Jon -
31 Juli 2013 - 06:40
Nicole:
Hoi Fred en miranca, toch een hele belevenis, de regentijd. Goed om te lezen dat jullie een huis hebben dat voorbereid is op heel hoog water. Sterkte de komende tijd. Groetjes Nicole -
31 Juli 2013 - 09:28
Esther:
Wauw, wat een belevenissen!! Hopelijk blijft het water laag! Succes daar. -
31 Juli 2013 - 12:29
Fred:
Het water is laag gebleven en de regen veel minder. Het nieuwe probleem is dat er geen water meer uit de kraan komt sinds vanmorgen. Het leidingwater is op in Mae Sot. Het goede nieuws is dat de de waterton op ons balkon tot de rand gevuld is. We zingen het wel weer een paar dagen uit. -
01 Augustus 2013 - 14:56
Magda:
zegt Bart: 'geweldig toch". .... -
01 Augustus 2013 - 22:15
Anita:
Bijzonder om te ervaren hoe afhankelijk je bent van elektriciteit. En nu dus geen water uit de kraan. Leve de regenton en het papieren boek. Kamperen is best leuk:-))) Sterkte! -
02 Augustus 2013 - 23:30
Daniel Van Zaalen.:
Dat ziet er wel heel nat uit,maar het zal niet zo nat aanvoelen?Hoe regelen ze het daar dan,de afvoet?Regelen ze het wel?"Have fun",hoe is je boek-ontwikkeling,Fred?Ik kijk uit naar jullie verslagen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
