Drie kittens en een geile doos

We moesten onze poes Siam, die bij ons huis in Mae Sot was komen aanlopen, wegdoen toen onze landlady begon te flippen zodra ze er achter kwam dat we een poes in huis hadden. Gelukkig hebben we een Birmese vriendin, Pan Pwint (mooie bloem) die zelf tien poezen had toen ze nog in Birma woonde, die dol is op Siam en haar in huis wilde nemen. Nou is het niet moeilijk om Siam leuk te vinden want het is een mooie en lieve Siamese poes die ook nog eens makkelijk is in het gebruik. Je hoeft maar één keer te laten weten dat ze niet op het aanrecht mag komen en dan doet ze dat nooit meer. En ze heeft een hoge aaibaarheid.

Pan Pwint kreeg een beurs om Hong Kong te gaan studeren, en onze huisbaas in Chiang Mai heeft geen probleem met poezen, wat we hadden gechecked voordat we het huurcontract tekenden, dus vijf weken geleden kregen we een telefoontje dat Siam onderweg was van Mae Sot naar Chiang Mai en dat we haar een paar uur later moesten ophalen aan de andere kant van de stad.

Pan Pwint had beloofd dat ze Siam, op onze kosten, zou laten steriliseren. Als Miranca probeerde die belofte om te zetten in een concrete afspraak kwam het net niet uit, was ze het vergeten of kwam er iets tussendoor.
Het eerste wat we deden toen Siam in Chiang Mai was gearriveerd, was haar naar de dierenarts brengen voor een medische check-up en een afspraak voor sterilisatie.
De kleine vrouwelijke dierenarts kwam stuiterend de onderzoekskamer uit: ‘Contratulations, I’m so happy for you’ en ze wees ons drie kittens aan op de röntgenfoto. Aan onze bedrukte gezichten had ze geen enkele boodschap, en dat we juist bij haar waren gekomen voor een sterilisatie omdat we geen kittens wilden, was volgens haar niet van belang. Ze wist zeker dat we toch heel erg blij waren en ze kwam graag op kraambezoek.

Op internet hadden we gelezen dat een poes een werpdoos nodig heeft om de kittens veilig onder te brengen. Fred had er een van de juiste afmetingen gevonden. De bodem hadden we bedekt met zachte matjes en kleedjes. Kittens moeten warm blijven en lekker kunnen slapen.

Eén tot twee weken voor de uitgerekende datum gingen we op een zaterdagmorgen vroeg de deur uit en waren pas ’s avonds laat thuis, want Fred had een ‘heidag’ georganiseerd voor Philanthropy Connections. Siam stond zoals gebruikelijk bij de voordeur op ons te wachten om kopjes te geven toen we thuiskwamen. Fred was een beetje boos op haar dat ze kennelijk de hele dag had geslapen en niet eens had gegeten en gedronken want alle bakken waren nog vol. Ze was alleen iets slanker leek het, maar er lagen geen kittens in de doos. Wel stond de schuifdeur van Fred’s kledingkast open, waarvan hij zeker wist dat hij die goed had dichtgedaan. Het was een ravage op de bodem van de kast. Om ruimte te maken had Siam geprobeerd om de kartonnen doos met de plastic kerstboom een kopje kleiner te maken, wat deels gelukt was, want de doos zag eruit alsof iemand met een jachtgeweer met afgezaagde loop die als doelwit had gebruikt. De drie kittens lagen half op de plastic hoes van een dekbed, nog nat van de bevalling. We hebben de kleedjes uit de doos in de kast gelegd, want de kittens moeten lekker kunnen slapen.
In kattenhoofden werkt het anders dan in mensenhoofden. De kleedjes waren kennelijk niet de bedoeling want de volgende morgen was het hele spul naar een andere deel van de kast versleept, boven op Fred’s schoenen. Nadat Miranca die had vervangen door de kleedjes lag het hele zootje even later twee planken hoger op de fietskleren van Fred en zijn beste goed. Dat er één van de 3e plank naar beneden was gelazerd vond Siam kennelijk toch te gevaarlijk, want de volgende ochtend lagen ze weer op de bodem van de kast. De fietskleren van Fred waren meeverhuisd. Vooral de fietsbroek blijkt de ideale ondergrond voor kittens. Behalve met verhuizen was Siam dag en nacht druk met melk geven, zelf eten en drinken, weer melk geven en het regelmatig schoonlikken van de kittens. Af en toe nam ze een half uurtje pauze om die bij ons door te brengen.

Een week later werd Siam onrustig. Rennen, rollen en de hele tijd naar buiten willen en daar lopen te jammeren. We googleden op Internet. Het blijkt te kunnen. Eén week na de bevalling kan een poes weer krols zijn. Huisarrest, drie kittens vinden we meer dan genoeg maar ze was al buiten geweest. Fred ging de volgende dag naar de dierenarts om de morning after pil te halen en de poezenpil want steriliseren kan pas als ze klaar is met zogen. Wat een opluchting: zolang de poes kittens zoogt voorkomen hormonen dat ze zwanger wordt. Huisarrest opgeheven.
Binnen twee minuten had ze de zwart-witte kater, die haar al vanaf haar eerste dag in Chiang Mai belaagt, de tuin in gejammerd. Normaal gesproken wandelt Siam rustig in haar eigen tuin, eet wat gras en gaat achter een vlinder aan, tot de zwart-witte kater haar alle kanten opjaagt en Siam met haar staart tussen de benen naar binnen vlucht.

Nu niet. De zwart-witte werd de tuin door gevolgd door Siam die, nadat ze hem duidelijk had gemaakt wat de bedoeling was, plat op haar buik ging liggen, met haar kontje omhoog. De zwart-witte snapte wat er van hem verwacht werd en klom er op. Hij had echter niet opgelet bij de seksuele voorlichting. Er op gaan zitten had hij mee gekregen, maar wat daarna?
Toen hij dacht dat hij er met een minuutje bovenop zitten mee weg kwam en naar huis kon gaan, achtervolgde Siam hem opnieuw. ‘Niks naar huis je bent nog niet klaar, en ik ook niet.’

Fred was de deur uit gegaan en kwam een paar uur later thuis. Geen enkele voortgang en ze waren al drie uur aan de gang. Hij vond het tijd dat Siam weer aandacht aan de kittens ging geven en bracht haar naar de kast.
Siam de geile doos werd op slag weer Siam de moeder tot ze weer buiten was. Daar begon het feest opnieuw. En wij maar denken dat het bij poezen in twintig seconden gebeurd is.