Terug naar Mae Sot

De eigenaresse van ons Resort stond garant voor een goed begin van onze reis. Omdat we de ferry van 6 uur 's morgens wilden halen, had ze de vorige avond net zolang gebeld tot ze een tuktuk chauffeur had gevonden die om 5 uur zijn bed uit wilde komen om ons voor 50 Bath (€1,25) naar de ferry te brengen. Toen de volgende morgen onze wekker ging, was ze buiten de chauffeur aan het bellen om er zeker van te zijn dat hij zich niet zou verslapen. Om helemaal niets aan het toeval over te laten kregen we voor de tuktuk chauffeur op het vaste land een briefje mee met in het thais de naam van het busstation waar hij ons naartoe moest brengen.

Na een afwisselende reis met tuktuk, ferry, tuktuk, bus, nog een bus, shared minibus en prive minibus zijn we in Mae Sot in het nieuwe Picturebook Guesthouse getrokken. Het guesthouse is opgezet om kansarme jongeren op te leiden. Ze werken samen met de organisatie 'Youth Connect' die de bouw, inrichting en exploitatie met de door hun opgeleide jongeren verzorgt. Meubels, tegels, schilderijen, gordijnen en zeepjes, alles is zelf ontworpen en duurzaam geproduceerd. Elke kamer is uniek per thema ingericht. Wij bleken in de 'Writers room' te zijn beland. Daar was Fred wel blij mee want als we in bijvoorbeeld de 'Painters room' terecht waren gekomen had hij zich moeten laten omscholen.
Zou dit een hotel in Amsterdam zijn, dan was de prijs per nacht voor zo'n hip en trendy kamer v.a. €125, hier betalen we 500 Bath (€12,50) voor een tweepersoonskamer met ontbijt.

Op zaterdag ochtend hebben we eerst lokale SIM-kaarten gekocht waarna we Cherry Soo, een oud leerlinge van Miranca, tegenkwamen. Na telefoonnummers te hebben uitgewisseld zijn we thee gaan drinken bij de Burmese vrouwen organisatie waar Miranca vorig jaar les heeft gegeven. Het resultaat van beide ontmoetingen was dat de rest van het weekend de telefoon van Miranca roodgloeiend stond en we geen gebruik meer van de lokale horeca hoefden te maken.

Alhoewel het afwerken van onze actielijst voor het weekend door onze volle agenda zwaar onder druk kwam te staan, kunnen we toch een paar belangrijke dingen afvinken.
Onze stemmen zijn onderweg naar Nederland. Als je in het buitenland werkt op de dag dat er gestemd moet worden kan je toch je stem uitbrengen. In Ouderkerk moesten we een verzoek indienen bij de burgemeester. Na haar goedkeuring stuurde zij de vereiste formulieren door naar de burgemeester van Den Haag die dat voor heel Nederland coördineert. Die heeft onze stembiljetten post restante naar het postkantoor in Mae Sot gestuurd. Nadat we de volgens ons juiste vakjes hadden rood gemaakt, moesten we de stembiljetten in speciale bijgevoegde enveloppen naar de ambassade in Bangkok sturen. Of die dat vervolgens weer, via de burgemeester van Den Haag, doorstuurt naar de burgemeester van Ouder Amstel, zodat die ze voor ons in de stembus kan doen waar ze ook in gekomen zouden zijn als we thuis hadden gestemd, onttrekt zich aan onze waarneming. Het enige wat we ons afvragen is of het anno 2012 niet mogelijk zou moeten zijn om met behulp van internet en Digid een digitaal vakje rood te maken en het hele proces te reduceren tot één druk op de knop.

We hebben twee appartementen bekeken voor ons verblijf de komende maanden. De een was te oud en somber, maar wel met een romantisch buitenplaatsje. De andere is helemaal nieuw met een piepklein balkonnetje. Het grootste nadeel is dat de gemeenschappelijke (buiten)keuken nog niet klaar is. Dat is overkomelijk want uit eten of ophalen is hier zo lekker, gezond en goedkoop dat zelf koken zinloos is. De andere kant is dat Fred zonder keuken moet zien te overleven. De was hoeft hij ook niet te doen want de gemeenschappelijke wasruimte wordt voorlopig ook nog niet opgeleverd. Voor de schoonmaak komt er elke week een Birmese werkster die ook de bedden verschoont. Fred zijn huishoudelijke taken zijn daardoor gereduceerd tot het verzorgen van het ontbijt en het dagelijks aanvullen van de water- en biervoorraad. Na er twee nachtjes over geslapen te hebben zijn we dinsdag verhuisd.

Vandaag, woensdag, begint Miranca met lesgeven aan twee groepen. De wekker staat vanaf nu om kwart voor zeven. Zo komt er tenminste weer structuur en discipline in ons leven.