Party time!

Er zijn van die verjaardagen dat je denkt waarom zou ik het überhaupt vieren. Een jaar optellen bij een leeftijd waar je toch al niet blij mee bent, al je vrienden op één na, aan de andere kant van de wereld en voor de zevende keer in de eindselectie van een nieuwe baan en het toch weer net niet geworden zijn.
Ook dit keer leek het die kant op te gaan. Miranca had een prima eindgesprek via Skype gehad met Rangoon in Birma en San Francisco in de VS. Eind februari zou ze de uitslag horen. Het was inmiddels vier maart en er was nog geen bericht. Misschien waren ze in onderhandeling met een andere kandidaat en hielden ze Miranca in reserve, wellicht speelde de tijdsverschillen tussen Thailand, Birma en de VS de besluitvorming parten, in elk geval was er geen variant te bedenken waarin 'geen nieuws, goed nieuws' was.
Na de lunch nog maar eens de mail gecheckt en jawel, de baan! Manager van de stafdiensten bij een Amerikaanse organisatie in Mae Sot die medische preventieprogramma's in Thailand en Birma voor de Birmezen opzet.

Vlak daarvoor was de landlady van ons leuke nieuwe huisje komen melden dat haar mooiste huis over twee weken vrij zou komen. Een van binnen en buiten houten huis, drie slaapkamers, veranda aan de voorkant, balkon achter, grote keuken en airco. Dat kwam goed uit, want Fred was er na een week al achter dat hij geen boek kon schrijven in een huis zonder airco.

'Party time' dus.

Dinsdag vijf maart begon uiteraard met cadeautjes op bed, vers geperst mandarijnensap en een croissant. Daarna taart met zang bij TSYO, de organisatie waar Miranca 's morgens les geeft. Hier zijn ze ingewijd in de Angelsaksische cultuur en tevens actief Facebook gebruikers zodat ze Miranca's verjaardag tijdig in de peiling hadden. In de Angelsaksische cultuur wordt de jarige getrakteerd, bij ons trakteert de jarige waardoor er twee taarten waren. Beiden werden voorzien van vele kaarsjes en al zingend door alle aanwezigen het klaslokaal binnen gebracht. Heel wat kaarsjes dus om in één keer uit te blazen.
De schoteltjes werden geknipt uit de taartdozen en afgelikt door de honden (Wayne) Rooney en Leo (Beer). Door de overvloed aan taart ontstond bijna een klassieke slapstick wat aan de crème op onze gezichten is te zien.

Eind van de middag taart meegenomen voor ALP, waar de middagles wordt gegeven. Hier geen Facebook en Angelsaksische opvoeding dus maar één taart en verbaasde blikken. Op je verjaardag ga je immers naar de tempel om te bidden.

Daarna met Fred en Sam, onze enige echte vriendin in Mae Sot, naar de net geopende echte pizzeria. De franse eigenaar verwende ons met ruccola uit eigen tuin en een glaasje witte wijn uit zijn privé fles omdat ze bij het boodschappen doen vergeten waren om wijn in te kopen.

Woensdag een herhaling van de 'best of both worlds'. Een lunch van ALP met traditionele Arakan noodles, hun mooiste longyi (traditionele kleding), speeches en afscheidsbrieven.
Eind van de middag het afscheid van TSYO met niets traditioneel Birmees. Hier waren de gerechten Thais (beefsalad) of westers (chips), de drank idem (Thaise whisky, Cola, bier en melk) en de life gezongen liedjes van John Lennon en Bob Dylan.
De locatie was tot op het laatste moment onzeker. Wij hadden bedacht dat het ideaal zou zijn om de tafel met 18 stoelen van onze landlady in te zetten. TSYO vond dat na lang aarzelen ook, maar dan moest er wel 'veilig' transport geregeld worden, want er zijn regelmatig checkpoints in Mae Sot om Birmezen zonder papieren op te pakken. Een definitief akkoord over onze achtertuin werd gegeven nadat de Saenghtaw was gehuurd. Tot ze er achter kwamen dat ons huis 200 meter van het politiebureau en 100 meter van de gevangenis ligt. Een groot deel van de TSYO Birmezen is een of meerdere keren opgepakt en heeft nachten in de Mae Sot gevangenis doorgebracht. Nou lijkt dat nog niet zo heel erg want de gevangenis ziet er wel gezellig uit als we er langs fietsen. Het is een grote kooi waar achter kippengaas gemiddeld veertig mannen en vrouwen door elkaar op matten op de grond zitten en met elkaar keuvelen. Drie keer per dag, rond ontbijt-, lunch- en dinertijd, zijn er bezoekuren zodat familie of vrienden rice & curry kunnen brengen. Het vervelende is dat er naast een paar dagen gevangenis ook met geld geschoven moet worden. Het werd dus een picknick bij de dam.

Nu nog tijd om er een paar dagen tussenuit te gaan naar Sukhothai om uitgerust te kunnen beginnen.