Op weg naar Nederland

Half mei vliegen we voor een paar weken naar Nederland. Miranca komt iets later dan Fred en gaat een paar dagen eerder terug, want ze kan niet zolang gemist worden op haar werk. Er moet nog veel gebeuren om de gezondheidszorg in Birma op een hoger niveau te brengen. Van de andere kant is dat niet zo moeilijk want er is bijna niets. Ziekenhuizen hebben geen medische apparatuur en medicijnen. Als je ziek wordt in Birma kan je het beste illegaal de grens overgaan naar Thailand, anders ben je aangewezen op de medicijnen die op de zwarte markt te koop zijn.

Het zal wel een drukke tijd worden want de agenda zit al bomvol. Bovendien zijn er familiezaken te doen en moeten we vijf belastingformulieren invullen.

Zo kort voor we vertrekken dringt zich de vraag op wat we hier in Thailand het meest missen in Nederland. Een mooi moment om een vergelijkend warenonderzoek te doen.

Om te beginnen het weer, want daar denkt iedereen als eerste aan als je zegt dat je in Thailand woont. We zitten nu aan het eind van het hete en droge seizoen waarbij het overdag meestal een graad of 38 wordt en het in de loop van de nacht afkoelt tot 25 graden. Juni tot en met oktober is het natte seizoen, met af en toe heel veel regen, maar ook regelmatig zon. Overdag is het dan een graad of dertig en 's nachts rond de twintig.
Al met al is het hier soms te heet en soms te nat, maar het grootste deel van het jaar is het heerlijk. We hebben nog nooit een lange broek aangehad en schoenen gedragen.
Fred mist wel het fietsen in het hete seizoen. De afgelopen maanden was het daarvoor te heet merkte hij toen hij een keer na een fietstocht van drie uur volledig gedehydreerd thuis kwam en vier uur op bed moest liggen om te herstellen. Als je op een stoel zit drink je al de hele dag water om niet uit te drogen, op de fiets lukt dat niet als je geen ploegleidersauto hebt die je om het kwartier een nieuwe bidon brengt.
De winter die jullie in Nederland hebben doorstaan missen we niet. De lente kijken we naar uit, dan kunnen we lekker even afkoelen. Wat dat betreft is onze timing perfect, hopen we.

Het Thaise eten is heerlijk, gezond en goedkoop, vooral als je buiten de deur eet. Dat doen we dan ook drie of vier keer per week. Zeven dagen per week rijst of noedels houd je niet vol als westerling, maar er zijn voldoenden alternatieven. Er waren al een paar tentjes waar je westers kan eten maar nu Mae Sot tot economische groeikern is verklaard vanwege de handel met Birma, komt er bijna elke week een nieuw restaurant bij. Zoals Pizzeria Michael Angelo die ook nog eens 's morgens verse broodjes bakt en Ray's biologische hamburgers met zelfgemaakte frietjes.
Sinds een paar maanden is er vlak buiten de stad een mega grote Tesco Lotus supermarkt geopend waar ze onder andere aardappels, biefstuk, peterselie, diepvriesdoperwten, bietjes en edammer kaas uit Nieuw Zeeland verkopen. Van tijd tot tijd staan dus thuis de piepers op tafel. Waar Fred zich nu al op verheugd is het enorme assortiment aan lekkere dingen die in Nederland te koop zijn. Leverworst, parmaham, oude kaas, Franse kaasjes, Hollandse groenten, volkorenbrood enzovoorts.
Op de weg terug naar Thailand stoppen we onze koffers vol met oude kaas, risotto rijst, stroopwafels en andere houdbare lekkernijen. Bovendien gaan er zaadjes voor rucola, basilicum en andere kruiden mee om hier te planten.

We hebben geen auto's voor de deur maar twee tweedehands fietsen die, met het zadel op de allerhoogste stand, nog net te klein zijn. De afstanden zijn niet groot, binnen tien minuten ben je overal in Mae Sot. Als we iets buiten Mae Sot moeten zijn nemen we een Sangthaew en als we verder weg moeten kunnen we het vliegtuig nemen naar Bangkok of Chang Mai. We missen onze auto's geen dag.

Een avondje TV kijken op de bank hebben we nog nooit gedaan, want een bank hebben we niet omdat we altijd buiten op ons terras zitten en op TV zijn er een paar, niet bijster interessante, Engelse zenders. We gaan ons dus zeker een keer in Nederland een avond op de bank installeren met wijn, chips en TV.
De onlangs geopende bioscoop met zes zalen vertoont naast Thaise films ook westerse films zoals de nieuwe James Bond, maar helaas in het Thais gesynchroniseerd.
We behelpen ons dus met af en toe een documentaire in het ex-political prisoners cafe of een gedownloade film op de laptop.
Het ergste voor Fred is dat de sportuitzendingen, waaronder de Tour de France, niet in Thailand zijn te bekijken omdat Europese sportuitzendingen op Internet geblokkeerd zijn in deze regio.

De meeste Thaise mensen zijn aardig, we wonen tenslotte in het land van de glimlach, maar ze houden afstand tot farangs, zoals ze buitenlanders noemen. Birmezen, 80% van de inwoners van Mae Sot is Birmees, zijn veel makkelijker in de omgang. Ze nodigen je uit voor feestjes en als ze in de buurt zijn bellen ze op om iets af te spreken. Bovendien hebben ze humor en lusten ze een borrel.
De paar honderd buitenlanders kennen elkaar allemaal in Mae Sot. Heel veel zijn hier voor een paar maanden of een half jaar en vertrekken dan om hun leven thuis weer op te pakken. Alles bij elkaar hebben we een paar westerse vrienden en bekenden die we regelmatig zien.

Zoals jullie begrijpen missen we Nederland wel een beetje, maar krijgen we er andere dingen voor terug. We vinden het leuk om julie allemaal weer te zien en dat is eigenlijk wat we het meeste missen. Voor degenen die dat nog niet weten, we hebben hier twee logeerkamers.