Regentijd vervolg

Nadat we van zondagochtend tot dinsdagochtend ons huis niet uit konden omdat Mae Sot onder water stond en we daarbij ook nog een stroomstoring en geen water uit de kraan hadden, hoopten we dat we voorlopig klaar waren met de huiselijke ongemakken.
Dinsdag begon eind van de middag het water weer te stijgen zodat Miranca als een speer op de fiets moest springen om van kantoor naar huis te komen en we ons hart vasthielden voor de volgende dag, maar…
...woensdag regende het al minder hard, daarna werd het droog en daalde het waterpeil in het kanaal meer dan vier meter ten opzichte van de hoogste stand. Inmiddels, 5 dagen later, genieten we van een zonnetje, voor zover je van genieten kan spreken als je geen water en Internet hebt. Wat wel heerlijk is, is dat alles in huis weer droog aanvoelt. Alles was klam geworden door de grote hoeveelheid water en vocht om ons heen. Zelfs de was die we zondag hadden opgehaald was droog geworden.

Maar helaas kwam de dinsdag dat we weer ons huis uit konden er ’s middags weer geen water uit de kraan. Zondag kwam dat doordat we geen elektriciteit hadden en de waterpomp dan niet werkt. Dit keer bleek het leidingwater op in Mae Sot en was het niet duidelijk wanneer dat weer aangevuld zou worden. Gelukkig hadden we de waterton tot de rand toe gevuld maar hoe zuinig je ook doet, je verbruikt toch wel redelijk wat water met wassen, koken en afwassen en af en toe de WC doorspoelen, zodat na drie dagen de bodem aardig in zicht kwam zodat Miranca door Fred op een halve emmer per wasbeurt werd gezet en we ons al bijna moesten gaan wassen met de twee twintig-liter flessen drinkwater die we nog hadden.
Op vrijdag kwam de landlady een emmer water brengen met de mededeling dat er een kraan in de tuin was waar inmiddels water uit kwam en op zaterdagmorgen kwam er na vier dagen weer water uit onze kraan. Iedere keer als we nu een kraan opdraaien is het een verrassing als er water uitkomt. Het zal wel even duren voordat we dat weer vanzelfsprekend vinden.
Als slagroom op de taart kwam de werkster zaterdag direct ons huis schoonmaken dat inmiddels behoorlijk vervuild was door gebrek aan water en de modder die we naar binnen hadden gelopen.
Op vrijdag viel ook Internet uit. Vaak is dat een wifi-probleem, maar dit hielp het zes keer opnieuw opstarten van het wifi-modem helemaal niets.
Dat een deel van Mae Sot een tijd zonder Internet zit komt vaker voor. Meestal duurt dat een paar uur, dit keer twee dagen. Je wordt op zo’n moment geconfronteerd met de onderkant van de piramide van Pavlov als basisbehoeften zoals drinkwater en Internet geen zekerheiden meer zijn.
Al met al moeten we concluderen dat er ruimte is voor verbetering van de infrastructuur in dit deel van Thailand.
Miranca was vrijdagmiddag naar Chang Mai gevlogen om met Sam te gaan shoppen. Zaterdagmorgen belde ze Fred om te melden dat ze enorm genoot van haar hotelkamer: een zacht bed, elektriciteit, een warme douche en Internet. Wat wil een mens nog meer?