Het dagelijks leven in Mae Sot

Zaterdagochtend, op m’n thaise kussen in mijn huisje in Mae Sot, een voorzichtig zonnetje na een nacht van verkoelende regen, kopje 3-in-1 koffie met koekjes (het is gisteren weer niet gelukt om brood te krijgen ), Laura Jansen op de achtergrond en door mijn agenda bladerend naar de foto’s van mijn dierbaren kijkend...... mijn favoriete zaterdagochtend.
Nog 4 te gaan (waarvan 2 met Fred, dus eigenlijk 2) en dan verlaat ik Mae Sot alweer. Eerst naar Bangkok voor mijn visum en dan naar Birma.
Ik heb jarenlang geaarzeld om te gaan omdat een bezoek aan Birma kan worden geïnterpreteerd als steun aan het regime en het onvermijdelijk is het regime ook financieel te steunen in de vorm van gebruik van overheidsfaciliteiten zoals visa, vervoer en accommodatie. Maar nu ik zoveel met deze mensen heb gewerkt is het geen vraag meer. Ik wil het nu met eigen ogen zien, althans een piepklein stukje. Er zijn grote delen van het land waar ik niet naartoe kan, waaronder de plaatsen waar de meeste van mijn studenten vandaan komen, en ik zal niet veel merken van wat zich bij de mensen zelf afspeelt. Maar toch, een indruk zal ik wel krijgen.

Maar eerst nog 4 weken Mae Sot waar ik een nieuw leventje heb opgebouwd. M’n huisje is precies goed voor me en ik voel me er ‘thuis’, met m’n zithoek met thais kussen en een laag tafeltje, een Palaung traditional longyi (sari) als sprei, een kaart van Burma en Aung San Suu Kyi aan de muur en een mini ‘keukentje’ met een roze koelkast (Fred zou het geen dag uithouden met deze keukenfaciliteiten ). Ik doe er weer wat foto’s bij.
De weekenden vliegen voorbij. Na het 3-in-1 moment is het tijd voor wassen en schoonmaken, gevolgd door een uitgebreide douche met een scrub en maskertje van thuis. Op het fietsje naar de stad voor boodschappen of kopietjes voor de lessen van de komende week. Een massage is ook een van mijn favorieten of op de terugweg langs bij de shop van de organisatie waar ik lesgeef voor een babbeltje en een kopje van hun beroemde thee. Doorgaans tref ik daar een stuk of 5 babbellende(?) dames aan, druk hakend aan een traditionele sjaal en omringd door een aantal zoet spelende kinderen. Ze verkopen er traditionele kleding en stoffen, hun beroemde thee, die ze ook serveren, evenals tea leaf salad en noodle soup. ’s Avonds is er vaak wel ergens een feest, hoewel ik daar meestal niet heenga, maar ik ben altijd wel in voor een hapje te eten vooraf. Als er 1 een uitnodiging heeft, gaat de rest gewoon mee, geen probleem zolang je maar wat te eten of drinken meeneemt.
De weekdagen zijn inmiddels strak georganiseerd: een klein wasje, ontbijt, op de fiets naar de 1e klas onderweg de vuilnis in de container mikkend. Verrassend genoeg wordt hier tot op het bot gerecycled: De hele dag door lopen magere (doorgaans) birmese mannetjes de containers af en halen er alles uit wat nog bruikbaar is: plastic en glazen flessen, blikjes en papier. Een trieste manier om te overleven, maar goed voor het milieu en handig voor de luie huisvrouw.
Bij aankomst word ik begroet met een meervoudig: ‘have you had your breakfast?’ als variant op ons ‘goedemorgen’ en krijg ik een 3-in-1 koffie (lepeltjes is gedoe, dus je roert met het zakje dat je opvouwt tot roerstaafje).
Na de les bereid ik de middagles voor of help ze ergens mee. Nu ben ik ‘1984’ aan het lezen met een student die het voor haar school moet lezen, maar het is te moeilijk voor haar. Leuk om te herlezen. George Orwell heeft tijdens de engelse kolonisatie in Burma gewoond (ik ben nu zijn ‘Burmese days’ aan het lezen) maar is overleden voor het militaire regime de macht nam. Heel frappant hoe ik in ‘1984’ overal parallellen zie met het huidige regime.
Na de lunch van rijst met 2-3 curries (kan van alles zijn maar doorgaans verschillende groentegerechten, soms met een beetje vlees of vis) klim ik op m’n fiets voor de middagles bij de guerrilla’s. Na afloop lees ik met 2 studenten “Elephant man” voor het verbeteren van hun uitspraak en hun zelfvertrouwen.
Maandag en woensdag ga ik ’s avonds naar Burmese les, wat is dat moeilijk!, en dinsdag en donderdag naar de yoga.
Tegen die tijd ben ik doodop, het is heel intensief om de hele dag engels te praten en de diverse accenten (naast de Thaise en Burmese, ook van mijn Engelse, Nieuw-Zeelandse, Amerikaanse, Franse, Zweedse, Chinese, Russische, Australische, Ierse en Schotse collega’s) te verstaan.

De hoogste tijd voor de schoonmaak!