Chang Mai

Nu Miranca dagelijks op haar werk tussen de Birmezen zit wordt het tijd om hun taal te leren spreken. Omdat het een functie-eis is mocht ze in de tijd van de baas, maar op eigen kosten, naar een 17-daagse cursus in Chang Mai, de leukste stad van Thailand.
Fred had bedacht dat hij Miranca een beetje met rust moest laten om het leerproces niet te verstoren en kwam vijf dagen rond het eerste weekend en vier dagen aan het eind van de cursus.
De cursus bleek pittig. Zes ochtenden per week les en te veel huiswerk om af te krijgen. Birmees is een lastige taal. Bij de spraak moet je een zekere mate van muzikaal gevoel hebben want hetzelfde woord kan, afhankelijk van de toonhoogte waarop je de lettergrepen uitspreekt, zowel kameel als soeplepel betekenen. Het alfabet bestaat uit 82 tekens die er uit zien als hele en halve cirkels, soms met voeten eronder, afgewisseld met een soort muzieksleutels. Elke nacht kwamen bij Miranca de hele en halve cirkels voorbij die de meest bizarre avonturen beleefden.
Er bleef dus niet veel zuivere shop-tijd over voor Miranca, maar als je in een gat als Mae Sot woont is het sowieso een verademing om je te laven aan de geneugten van de grote stad.
In Mae Sot zijn een paar redelijke restaurants, waaronder pizzeria Michael Angelo en Ray’s Famous Hamburgers. Chang Mai is geen Amsterdam of Parijs, maar buitencategorie vergeleken met Mae Sot. Ze hebben er echte restaurants waar je door een deur naar binnen kan en ze een wijnkaart hebben. Bij onze favoriete Italiaan stonden twaalf soorten Grappa op de kaart. Fred had een shortlist gemaakt met een Spaanse Tapas bar, een Italiaan, een mediterraan en twee Thaise restaurants. Bij de beste twee, de Italiaan en de Mediterraan, hebben we herhalingsbezoeken afgelegd. Onze creditcards maakten overuren maar dat werd tijd, want in Mae Sot kan je niks met zo’n ding.
Chang Mai is ook een shop-paradijs voor mensen uit de provincie zoals wij. Fred kocht, in de supermarkt waar de vele expats van Chang Mai hun boodschappen doen, mosterd, ansjovis en courgettes, en zes verschillende soorten meergranenbrood van het niveau van het Vlaamsch broodhuis. Het is alleen jammer dat de courgettes nog in de koelkast van het guesthouse in Chang Mai liggen, zeker ook omdat Miranca nog vroeg of de koelkast leeg was toen we uitcheckten.
Voor Miranca zijn er twee grote shopping malls waar ze alle bekende westerse merken verkopen en de hippe boetiekjes rond Nimman Haemin Road, de uitgaansstraat van Chang Mai. Ook hier hebben we de creditcard laten roken.
De laatste les van Miranca was op zaterdagmorgen zodat ze de zaterdagmiddag en zondagochtend vrij had want er hoefde immers geen huiswerk meer gemaakt te worden.
Direct na de les zijn we naar het Women Correctional Institution Vocational Training Center gefietst waar we ons door criminele Thaise meisjes hebben laten masseren. Als je ze ziet vraag je je af waarom die engeltjes daar zitten. Daarna een lunch in het Inmate restaurant waar je door vrouwelijke boeven wordt bediend. Het wisselgeld hebben we goed nageteld.
Het zal de vrouwen zeker helpen een baan te vinden in de horeca of in één van de vele massagetenten waarvan er drie zijn in elke straat in Thailand. Op die manier krijgt de gevangenisstraf toch nog een ‘happy ending’.
Zondagmorgen hebben we het beste ontbijtrestaurant van Chang Mai aangedaan om met een (te) volle buik de bus te nemen naar Mae Sot. Afgezien van een aardverschuiving waardoor een van de berg gespoelde boom de weg blokkeerde, verliep de reis voorspoedig.