Kerst
Door: Fred
Blijf op de hoogte en volg Miranca
12 Januari 2014 | Indonesië, Ubud
De kerst is vandaag de dag een mondiaal evenement. Zelfs in Mae Sot, waar zelden een toerist komt, staan in de supermarkt de boeddhistische kassières met een kerstmuts op met Jingle Bells op de achtergrond de boodschappen af te rekenen. Omdat kerst en Oud- en Nieuw gunstig viel kon Miranca twee weken vrij nemen en boekten we een vlucht naar Bali.
Het is niet de eerste keer dat we tijdens de kerstperiode de centrale verwarming en de kerstboom hebben verruild voor de zon en een palmboom. Eerder waren we in die periode op La Palma, in Thailand, Laos, Sri Lanka, India, nog een keer Thailand en nu dus Bali.
Voor we naar Bali vertrokken hebben we wat pré-kerstfeestjes gevierd want de meeste buitenlanders in Mae Sot zijn, net als wij, elders in de Kerst- en Oud en Nieuw periode. Onze vrienden snakten naar de kerstdineetjes want omdat Fred een tijdje in Nederland was, zat heel Mae Sot zonder 'home cooked meal'.
Om in de kerstsfeer te komen had Miranca in de net geopende Home Depot een plastic kerstboom gekocht die met kerstballen en al uit de doos kwam.
Het eerste diner was met de Australische Gus en Suzie, de tweede met onze Amerikaanse vrienden, Sam, Steve en Vincent en tot slot met onze Nederlandse vriendin Liesbeth, die haar moeder Ineke op bezoek had.
Onze Amerikaanse vrienden wilden wat bijdragen aan het kerstdiner. Fred had met ze afgesproken dat hij voor de borrelhapjes, de entree en diverse groentegerechten zou zorgen en zij de rest, waaronder aardappelpuree en dessert mee zouden meenemen, waarbij in overleg was afgesproken dat het beste alternatief voor de kerstkalkoen een gebraden kip was.
'Waar is de kip?', vroeg Fred toen hij de Gamba's met knoflook mayo serveerde. 'Jij zou toch voor de entree zorgen?', zei Sam. 'Ja, die staat nu op tafel', zei Fred. 'Nee', zei Sam, 'want entree is hoofdgerecht'. Vincent bevestigde dat dat zo was in Amerika, behalve in toprestaurants waar je niet in een kwartier weer buiten staat en waar de maaltijd uit meerdere gangen bestaat. Met enige vertraging kon de kip vanuit het supermarktschap, via de braadpan van Fred, alsnog op tafel worden gezet.
Op naar Bali! Vanuit Nederland is dat een hele reis, vanuit Bangkok ben je er in vier uur. Nederland kom je er nog steeds tegen. Dwi, onze gastvrouw van de Bed & Breakfast van een jaar of vijfendertig, sprak nog een beetje Nederlands als gevolg van een koloniale voorouder. In elk restaurant staat 'rijsttafel' op de kaart en in de supermarkt staan de schappen vol met speculaasjes van Verkade, stroopwafels, haring in het zuur, van Houten chocola en de blikjes met het bekende Droste effect. Op kerstavond hebben we een rijsttafel gegeten.
We hadden ons terdege voorbereid op onze reis naar dit Indonesische eiland. Het boek over de koloniale tijd kan nog steeds niet dicht. De zeventien weduwen van Sulawesi, die nog steeds wachten op een schadevergoeding van twintig duizend Euro voor een oorlogsmisdaad die het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger bijna zeventig jaar geleden heeft begaan, zijn dagelijks in het nieuws in Nederland.
Om nog meer in de koloniale sfeer te komen had Fred de TV serie ‘De stille kracht’ uit 1974 gedownload. De stille kracht duidt op de mysterieuze zaken waarmee de ‘Ploppers’ de zaken naar hun hand zetten en wij kolonialen geen verklaring voor hebben.
Pleuni Touw speelt de overspelige echtgenote van de Nederlandse Regent en Willem Nijholt, haar stiefzoon, is een van haar geheime minnaars. Dat overspel kwam deels omdat ze zich enorm verveelde want met al die koelies om je heen hoef je nog niet eens zelf je haar te wassen.
In de B&B deed Dwi haar best om de sfeer van de tv-serie zoveel mogelijk voor ons te laten herleven. Het geluid van tjilpende krekels, blaffende honden en het suizen van de wind door de palmbomen konden de serie evenaren. Voor het runnen van de B&B hoefde Dwi zich niet bovenmatig in te spannen met twee meisjes voor de huishouding en een fulltime tuinman voor een tuintje ter grootte van de gemiddelde Vinex-tuin. De arme man was blij als er een blaadje van een struik viel nadat hij het tuinpad al tientallen keren had schoongeveegd.
Het overspel werd Dwi makkelijk gemaakt want haar man was voor de kerst naar Amerika zodat ze dagelijks tot laat in de ochtend het echtelijke bed kon delen met haar veel jongere minnaar waarna ze eieren met spek voor hem maakte om weer op krachten te komen. Toen haar familie op bezoek kwam vertrok hij vlak voor ze arriveerden. Een kwartier na hun vertrek was hij er weer en gingen ze linea recta naar de slaapkamer. Pleuni was er niets bij.
De rest van onze vakantie hebben we ons heerlijk laten verwennen. Een massage tijdens de tropische regenbuien die we ons van de tv-serie herinnerden en op de mooie dagen naar het apen bos met hindoe stempel of het strand. Bali is echt een aanrader, ook om koloniaal nostalgische redenen.
Het is niet de eerste keer dat we tijdens de kerstperiode de centrale verwarming en de kerstboom hebben verruild voor de zon en een palmboom. Eerder waren we in die periode op La Palma, in Thailand, Laos, Sri Lanka, India, nog een keer Thailand en nu dus Bali.
Voor we naar Bali vertrokken hebben we wat pré-kerstfeestjes gevierd want de meeste buitenlanders in Mae Sot zijn, net als wij, elders in de Kerst- en Oud en Nieuw periode. Onze vrienden snakten naar de kerstdineetjes want omdat Fred een tijdje in Nederland was, zat heel Mae Sot zonder 'home cooked meal'.
Om in de kerstsfeer te komen had Miranca in de net geopende Home Depot een plastic kerstboom gekocht die met kerstballen en al uit de doos kwam.
Het eerste diner was met de Australische Gus en Suzie, de tweede met onze Amerikaanse vrienden, Sam, Steve en Vincent en tot slot met onze Nederlandse vriendin Liesbeth, die haar moeder Ineke op bezoek had.
Onze Amerikaanse vrienden wilden wat bijdragen aan het kerstdiner. Fred had met ze afgesproken dat hij voor de borrelhapjes, de entree en diverse groentegerechten zou zorgen en zij de rest, waaronder aardappelpuree en dessert mee zouden meenemen, waarbij in overleg was afgesproken dat het beste alternatief voor de kerstkalkoen een gebraden kip was.
'Waar is de kip?', vroeg Fred toen hij de Gamba's met knoflook mayo serveerde. 'Jij zou toch voor de entree zorgen?', zei Sam. 'Ja, die staat nu op tafel', zei Fred. 'Nee', zei Sam, 'want entree is hoofdgerecht'. Vincent bevestigde dat dat zo was in Amerika, behalve in toprestaurants waar je niet in een kwartier weer buiten staat en waar de maaltijd uit meerdere gangen bestaat. Met enige vertraging kon de kip vanuit het supermarktschap, via de braadpan van Fred, alsnog op tafel worden gezet.
Op naar Bali! Vanuit Nederland is dat een hele reis, vanuit Bangkok ben je er in vier uur. Nederland kom je er nog steeds tegen. Dwi, onze gastvrouw van de Bed & Breakfast van een jaar of vijfendertig, sprak nog een beetje Nederlands als gevolg van een koloniale voorouder. In elk restaurant staat 'rijsttafel' op de kaart en in de supermarkt staan de schappen vol met speculaasjes van Verkade, stroopwafels, haring in het zuur, van Houten chocola en de blikjes met het bekende Droste effect. Op kerstavond hebben we een rijsttafel gegeten.
We hadden ons terdege voorbereid op onze reis naar dit Indonesische eiland. Het boek over de koloniale tijd kan nog steeds niet dicht. De zeventien weduwen van Sulawesi, die nog steeds wachten op een schadevergoeding van twintig duizend Euro voor een oorlogsmisdaad die het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger bijna zeventig jaar geleden heeft begaan, zijn dagelijks in het nieuws in Nederland.
Om nog meer in de koloniale sfeer te komen had Fred de TV serie ‘De stille kracht’ uit 1974 gedownload. De stille kracht duidt op de mysterieuze zaken waarmee de ‘Ploppers’ de zaken naar hun hand zetten en wij kolonialen geen verklaring voor hebben.
Pleuni Touw speelt de overspelige echtgenote van de Nederlandse Regent en Willem Nijholt, haar stiefzoon, is een van haar geheime minnaars. Dat overspel kwam deels omdat ze zich enorm verveelde want met al die koelies om je heen hoef je nog niet eens zelf je haar te wassen.
In de B&B deed Dwi haar best om de sfeer van de tv-serie zoveel mogelijk voor ons te laten herleven. Het geluid van tjilpende krekels, blaffende honden en het suizen van de wind door de palmbomen konden de serie evenaren. Voor het runnen van de B&B hoefde Dwi zich niet bovenmatig in te spannen met twee meisjes voor de huishouding en een fulltime tuinman voor een tuintje ter grootte van de gemiddelde Vinex-tuin. De arme man was blij als er een blaadje van een struik viel nadat hij het tuinpad al tientallen keren had schoongeveegd.
Het overspel werd Dwi makkelijk gemaakt want haar man was voor de kerst naar Amerika zodat ze dagelijks tot laat in de ochtend het echtelijke bed kon delen met haar veel jongere minnaar waarna ze eieren met spek voor hem maakte om weer op krachten te komen. Toen haar familie op bezoek kwam vertrok hij vlak voor ze arriveerden. Een kwartier na hun vertrek was hij er weer en gingen ze linea recta naar de slaapkamer. Pleuni was er niets bij.
De rest van onze vakantie hebben we ons heerlijk laten verwennen. Een massage tijdens de tropische regenbuien die we ons van de tv-serie herinnerden en op de mooie dagen naar het apen bos met hindoe stempel of het strand. Bali is echt een aanrader, ook om koloniaal nostalgische redenen.
-
12 Januari 2014 - 11:24
Suzy:
Allereerst nog de beste wensen voor 2014. Waren jullie 2 wk lang in Ubud? Wij waren in Kuta in dezelfde periode! Dat was druk, alleen maar files, en dus niet zo geslaagd. Het nieuwe jaar begon met hevige regen en duurde 2 dagen achter elkaar. Ik kreeg op 2e kerstdag de griep, was 2 dagen warm/koud tegelijk met overal spierpijn en zit nog na te hoesten. We hebben niet veel gezien van Bali, meer in de buurt van hotel verbleven. Strand was smerig dus we gingen niet de zee in. Mijn zusje kwam met man en jongste zoon over vanuit Jakarta, dat was wel gezellig, maar verder niet veel bijzonders gedaan. In februari ga ik op herhaling: dan ga ik in Sumba een nieuwe poging doen te opereren en op de heen en terugreis daaraantoe gaan we op Bali nog bijkomen....dat doen we dit keer in Sanur. Dat is wat rustiger dan Kuta en het strand is in elk geval schoner. -
12 Januari 2014 - 12:41
Nicole:
Hoi Fred en miranca,
Jullie ook de beste wensen voor 2014. Erg leuk en vermakelijk blog. Ik kijk uit naar de volgende. Groetjes Nicole -
12 Januari 2014 - 14:58
Esther:
Wat een prachtig reisverslag! De beste wensen voor 2014!! Hartelijke groet, Esther -
12 Januari 2014 - 20:17
Anita:
Ja, wij Hollanders, daar ben je lang niet altijd trots op. Een heel goed en gelukkig 2014! -
12 Januari 2014 - 21:59
Ellen & Joost:
Jij en Fred een heel gezond en gelukkig 2014 (nu het nog gewenst worden mag). Daarnaast weer dank voor de - leuke en zeer leesbare - uiteenzetting van jullie ervaringen van de afgelopen tijd. Iedere keer weer een plezier om dit te lezen.
Veel groetjes, Ellen & Joost.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
