Gesettled in Mae Sot

De kop is eraf: de oriëntatie zit erop, ik ben geïnstalleerd in Mae Sot en mijn eerste werkdag is goed verlopen.

De oriëntatie training was de eerste dagen heel intensief met veel informatie, het geven van een proefles, ontmoetingen met collega’s, een excursie, een observatieles en het plaatsingsproces.
We begonnen met 8 collega’s aan de training maar na 2 dagen was er al 1 afgevallen. Het is een bont gezelschap: Engeland, Ierland, Schotland, Duitsland, Australië, China en Nederland, waarvan 6 vrouwen en 1 man. En de programmamanager is een Amerikaanse.
Het kantoor is gehuisvest in een woonhuis en zit op een geheime locatie, waar we niemand mee naar toe mogen nemen. Dit geldt uiteraard ook voor de organisatie waar we werken. We zijn op kantoor ten alle tijde welkom en kunnen er ook slapen. Gooi een matrasje neer en snurken maar, zolang je maar niet tijdens kantooruren in de weg ligt.
Het is ook een interessante route om te fietsen. Van mij uit gezien eerst de stad door, een klein weggetje langs 1 van de 200 sweatshops in Mae Sot, de Asia Highway oversteken en een stukje over de vluchtstrook (op de terugweg tegen het verkeer in) en een woonwijk in.
Overigens moet ik nog even terugkomen op mijn bewering van vorige keer. Mae Sot heeft inderdaad ruim 40.000 inwoners, het schijnen er tussen de 100.000 en 120.000 te zijn. Daarvan zijn er 60-70% Birmees en daarvan zijn er weer 70% illegaal. Lastig meten dus, maar een goede indicatie is het aantal ziekenhuizen (2: een algemeen ZH en een voor de Birmezen) en het aantal apotheken. Er is me verteld dat er 6 zijn, maar ik heb er al minstens 10 gezien.
We zijn op bezoek geweest bij een organisatie die opkomt voor politieke gevangenen en we hebben gesproken met een man die 8 jaar gevangen heeft gezeten en is gemarteld omdat hij een studentenvakbond aan het opzetten was.
In Mae Sot zijn veel NGO’s (non governmental organisation) en CBO’s (community based organisation) actief, wat leidt tot veel buitenlanders, m.n blank. Er lopen ook diverse VSO-ers rond, ik heb er al 1 gesproken.
De inburgering verloopt voorspoedig: de nieuwe Nokia doet het prima, er is Wifi in het guesthouse en zelfs soms in m’n kamer, de was is gedaan en gestreken, m’n fiets is redelijk op hoogte en het licht doet het (heel handig met de vele kuilen, slechte straatverlichting en de hoogste politie dichtheid van Thailand die wel een zakcentje kunnen gebruiken) en last not least: ik doe geen stap zonder mijn nieuwe poncho.
Ik ben geplaatst in Mae Sot bij een vrouwenorganisatie van een minderheidsgroep, de Palaung. Vandaag heb ik mijn 1e dag gehad en meteen om 9 uur (nou ja, half 10 dan) van start gegaan met de les. Het was een groepje van 6 waarvan er 1 al na een kwartier wegmoest. Een komt alleen op maandag en woensdag en vanaf woensdag komt er een nieuwe bij en over een paar weken komt er een hele groep bij. Kortom, een nogal wisselend gezelschap. De 1e les ben ik begonnen met wederzijdse kennismaking. Ik had een landkaart gekocht waarop ik Nederland kon aanwijzen en ik heb nl’se :-) thee geserveerd met stroopwafeltjes waarbij ik heb uitgelegd dat het de bedoeling is dat je 1 koekje per kopje thee krijgt. Dat vonden ze erg grappig. Verder verteld over de koningin en de oranje gezindheid van NL. Morgen gaan we verder met de grachten m.b.v. de kaart van Esther. Deze biedt houvast voor uitbreiding van hun woordenschat met zo'n 15 nieuwe woorden. Zij gaan zichzelf presenteren aan de hand van een kort verhaaltje over waar ze vandaan komen, hun familie of hun werk, naar keuze.
Daarnaast gaan we ook hard werken aan het gebruik van de werkwoordvormen. Een instaptoets wees uit dat er daar ruimte voor verbetering is, hoewel er 2 met kop en schouders boven uit steken. Ik ben benieuwd hoe ik daar een mouw aan ga breien.