Geïnstalleerd in m’n nieuwe huisje

Er is weer een hoop gebeurd, waaronder een celebration party bij mijn organisatie, inbraak in het guesthouse, 4 dagen non-stop regen en de verhuizing naar een eigen huisje.

Om met het laatste te beginnen: zondag heb mijn intrek genomen in een klein huisje. Het is de 1e van een rijtje van 5 en bestaat uit 1 kamer, een badkamer en een buiten-’keuken’.
Op mijn werk vroegen ze waar ik woonde en toen ik zei dat ik wellicht een huisje ging zoeken, kwam de volgende dag 1 van mijn lieve meisjes naar me toe met de vraag of ik tijd had om te gaan kijken naar een huisje van een vriendin van haar. Onderweg maakte ik me wat zorgen hoe ik eronderuit kon komen in het geval het me niet beviel, maar ik heb terplekke ja gezegd. De dame die het me liet zien heeft me van alles toegezegd, waaronder een koelkast en WIFI. Later bleek dat ‘ANNADAY’ in het spel was, de cultuur om geen nee te zeggen. Gelukkig was het allemaal oplosbaar door wat extra te betalen.
Nou, daar sta je dan op zondagochtend met je tas in een praktisch leeg huis. Door de vele regen was het enorm vochtig en muf. Het bed is een soort tafel met een dun matras erop dat enorm stinkt, evenals de deken die ik had afgepingeld. WIFI deed het niet en er zitten geen planken in de kast die trouwens maar een klein stukje open kan.
Een oude en vieze emmer en mop geregeld en een poetsdoek als deurmat. Eerst maar de grote schoonmaak. Geweldig. Het werd er niet beter op toen ik in de stromende regen spulletjes bij elkaar ging sprokkelen en als een pakezel met een poncho de volgepropte winkels in moest waar ze geen woord engels spreken. Het enige mes dat ik kon vinden was een groot hakmes en de enige lepel een Thaise soeplepel. Het kussen is veel te dik, veel te plastic en veel te hard, de handdoek veel te dun maar toch droogt ‘ie niet en we kwamen er niet uit of de de lakens met grote rode en roze rozen hoeslakens of gewone lakens waren.
De eerste nacht was geen succes, mede omdat ik elk geluidje hoorde. Twee nachten ervoor was er ingebroken in mijn guesthouse, waar bewaking is. In 2 kamers hebben ze het ijzeren muskietengas kapot gesneden met een groot mes en laptops en cash meegenomen. De een was niet thuis, de andere lag lekker te slapen en heeft niets gemerkt. Ik lag in de kamer ernaast ook lekker te slapen en heb ook niets gemerkt, ook niet toen een uur later 6 agenten voor mijn deur stonden te praten en constateerden dat ook mijn raam niet vergrendeld was.

Wat ook niet hielp was dat het vanaf vrijdagavond aan 1 stuk door heeft gehoosd. Zo erg, dat je het ontbijt en de lunch liever overslaat dan op de fiets te stappen. Zaterdagavond was ik uitgenodigd voor een celebration party bij mijn organisatie vanwege de lancering van een nieuwe publicatie over ‘Human trafficking’ dus heb ik mijn poncho maar aangetrokken en droge kleren in 3 lagen plastic ingepakt. Het fietst best raar als het water tot aan de naaf van je wiel komt en je steeds met je voeten door het water peddelt. Zelfs een deel van de hoofdstraat stond onder water en vrijwel alle zijstraten waren afgesloten. De meeste winkels hadden de boel gebarricadeerd met zandzakken.

Maandagmiddag was het even droog en heb ik nog wat goede aankopen kunnen doen, mede doordat ik hulp kreeg: toen ik over de markt dwaalde, hoorde ik ‘teacher, teacher!’ blerren en 2 van mijn meisjes veranderden van koers om me naar de juiste winkeltjes te leiden.
Ze vinden het allemaal reuze raar dat ik op de kleuren let. Ook de winkeliers snappen er niets van als je niet de bovenste van de stapel neemt maar zonodig een andere kleur moet. De muren in de woonkamer en de ‘keuken’ zijn blauw, dus blauwe opbergmandjes, blauwe prullenmand, blauw afwasbakje en blauwe vloermatjes. De badkamer is groen, dus daar een groen prullenmandje. De koelkast is roze, dus een roze mandje er boven op. Helaas zijn er wat dissonanten, zoals een groen afdruiprekje, waar de meisje inmiddels behoorlijk van in de war raken. Uiteraard zijn ze allemaal al langs geweest, sommigen al de 1e dag toen ik zelfs nog geen water in huis had, een doodzonde! Ook heb ik hele zachte (blauwe) fluwelen birmese slippertjes voor in huis (je breekt je nek als de tegels vochtig zijn). In hun huis/kantoor staan ze in alle kleuren van de regenboog. Over schoenen gesproken: uiteraard doe je je schoenen uit voordat je binnenkomt en bij voorkeur bij de achterdeur, dat is het makkelijkst als je naar de keuken (buiten) moet om een lepel te halen of je bord af te wassen in het 3-teilen systeem op de grond (1e met sop, 2e om te spoelen en 3e om na te spoelen). Het is echter de gewoonte dat je het 1e het beste paar neemt dus zie ik regelmatig een meisje in mijn plakkies die 5 maten te groot zijn in de keuken scharrelen. Blijven voor mij 6 paar poppenslippertjes over....

Tot slot nog wat details over mijn huisje. De ‘keuken’ is een ruimte aan de achterkant die volledig afgesloten is met kippengaas. Het enige dat daar is, is een kraan en een afvoergaatje in de grond. Inmiddels staat er een oud tafeltje, dat ik bekleed heb met blauw gebloemd plastic (net zoals de bodem van de kast, ja, huisvlijt!).
Heel veilig dus. Het raam aan de voorkant heeft tralies en ik moest onmiddelijk een hangslot voor de voordeur van ze kopen. De gate wordt ’s nachts afgesloten (zeggen ze) en 2 buren hebben honden die inderdaad aanslaan als ik thuiskom. De ene is een gezellige dikke scharrel met korte pootjes en een koeienbel om. Als hij ’s nachts aan de wandel is droom ik dat ik in de alpenweide loop..... De andere is een pitbull. Ik heb geprobeerd om ‘vrienden op afstand’ te worden want dat leek me het wijste, maar sinds vanochtend ben ik op zoek naar een heel groot en scherp mes: HIJ HEEFT VANNACHT MIJN RECHTER PLAKKIE TE GRAZEN GENOMEN! De enige slippers waar ik op kan lopen, en toen ik mijn studenten vroeg waar een schoenmakers zit, antwoordden ze: ‘in BANGKOK’, en dat is geen grapje.

Het is 2 dagen redelijk goed weer geweest, maar vandaag is het weer begonnen met hozen.

Ik zal ook wat foto’s plaatsen, o.a. van de party. Het begint met 3 cirkels op de grond, mannen, vrouwen en kinderen, en tegen het eind is het een chaos en zijn de meesten dronken, ook mijn lieve meisjes.