Veel meegemaakt

Vorige week rond deze tijd zat ik aan te hikken tegen een saaie week en nu kijk ik terug op een overvolle week met diverse bijzondere gebeurtenissen. Life is full of surprises, especially in Mae Sot. Het weer was de afgelopen week heel goed, veel zon en de laatste dagen erg warm. Vandaag was het 32,5 graad in mijn deuropening terwijl het tot een paar dagen terug rond de 24 graden was. En m’n Plakkie is gerepareerd!

Op woensdagochtend om 8 uur werd mijn les afgebeld. Er was iets met ‘cooking’ dus het leek me een goed idee om eens polshoogte te gaan nemen. Vervolgens werd ik achterop de motorbike gezet met een grote pan op schoot en naar een organisatie gebracht waar een groot deel van mijn organisatie al druk stond te koken..... voor een bruiloft.
Kortom, ik ben druk geweest met het malen van vele kilo’s pepertjes, knoflook en uien (mijn tere handen hebben 2 dagen ‘gebrand’ van de heftige sappen), het bakken (frituren) van grote hoeveelheden vlees en het aan elkaar binden van ballonnen (terwijl ik noch kleine vingertjes noch geduld heb). De bruid en bruidegom liepen wat verloren rond, want die werden geacht niets te doen. Een van mijn studentes heeft de taak voor me te zorgen, dus die kwam regelmatig vragen of ik honger had en werd behoorlijk zenuwachtig toen ik om half 1 nog niet wou eten omdat ik eerst mijn taak wou afmaken. Het zijn allemaal schatten. Elke keer als ik met iets klaar was en vroeg ik wat ik nu kon gaan doen, waren ze volledig unaniem in: ‘take a rest, you must be tired’.
Ik voelde me meteen geaccepteerd en ze hebben goed hun engels geoefend die dag. Om 4 uur werd ik wat ongerust en mijn: ‘wanneer gaan we terug om te douchen en om te kleden?’ werd met lege ogen ontvangen. Het was toch prima wat ik aanhad, het is maar een kleine bruiloft, de ouders en andere familie kunnen er niet bij zijn, dus dit is goed genoeg. Hmmm, een afgeragde broek, bezweet en stinkend naar knoflook en uien. Maar, de wens van de teacher is wet, dus binnen de kortste keren werd er iemand gechartered om me op en neer te rijden. Om 5 uur begon het formele gedeelte waarbij het paar moest vastleggen volgens de regels van welke van hun beider etnische groep ze gaan leven (ze komen uit een andere regio) wat ook het steunen van de regionale ‘politiek’ omvat. In mijn ogen nogal heftig in een land waar diverse vrijheidsstrijden worden gevoerd.
Er waren surrogaat ouders gevonden die het paar toespraken en vertelden hoe ze zich moeten gedragen in het huwelijk. Daarna was het tijd voor het eten, tenminste voor de gasten want het bruidspaar liep van tafel naar tafel om de gasten te begroeten en een praatje te maken, totdat iedereen klaar was. Geen idee wanneer ze zelf hebben gegeten.
Deze bruiloft lijkt in niets op een normale bruiloft, wat alles te maken heeft met de situatie hier.
Maandag is er weer een bruiloft bij dezelfde organisatie, maar mij is beloofd dat die heel anders verloopt. Ik ben benieuwd.

Donderdagmiddag werd ik uitgenodigd voor het ontbijt bij een collega, de volgende ochtend om half 7. Ik vond dat wat vroeg, zeker voor rijst met curries, maar voor de zekerheid heb ik maar wat doorgevraagd. De komende 3 maanden is een speciale periode voor boeddhisten, waarbij de 8e een bijzondere dag is en de 15e een nog bijzondere dag. Ook mag er in die periode niet getrouwd worden, vandaar dat er nu nog snel getrouwd wordt (dat mag tot de 13e).
Deze collega, die getrouwd is en elders woont met haar man en een neefje en nichtje, had 3 monniken uitgenodigd bij haar thuis om een worshipping ceremony te doen. Heel bijzonder ook dat mee te maken. Er werd gebeden en mantra’s gezongen. De monniken gingen elk weg met een envelop en een stapel kado’s (offers). Daarna het ontbijt, met curries, en aan het werk.

Gisteren is een van mijn studentes naar Bangkok vertrokken voor een internship van 6 maanden. Goed voor haar toekomst, maar een erg moeilijk afscheid. De zoveelste keer dat ze verkast (ze is 23 jaar) en dit keer van een omgeving met veel vrijheid en veel vriendinnen naar een situatie waarin ze 1 keer per maand de deur uit mag om haar persoonlijke boodschappen te doen (shampoo, tandpasta ed). Ik was geschokt toen tot me doordrong dat ik haar niet kan ontmoeten als ik in Bangkok ben voor mijn vlucht naar huis.
We hebben een groepsfoto van onze klas gemaakt, iedereen heeft een persoonlijke boodschap, in het engels!, op de achterkant geschreven en daarna heb ik het laten lamineren. Vrijdagmiddag zijn we naar de Dam gegaan en hebben daar gepicknickt, een prachtige plek! Mijn oorspronkelijk plan was om ijs te gaan eten, wat ertoe leidde dat ik met een paar dozen icecream-soup arriveerde. Uiteraard had iedereen wat meegenomen, dus er waren mierzoete drankjes, chips en papaja salad (waar geen papaja inzit maar wel heel heet is).

Er is ook nog nieuws op het gebied van het lesgeven. Donderdag werd ik ‘geobserveerd’, waarmee wordt bedoeld ‘beoordeeld’. Dat is prima verlopen, ik kreeg een hele lijst met complimenten over wat ik allemaal goed had gedaan, maar heb erg mijn best moeten doen om ook nog een paar tips of leerpunten te krijgen.

Ook ben ik door iemand van deze organisatie gevraagd om les te gaan geven bij een andere organisatie, waarmee ze bevriend zijn. Vrijdag zou ik een kennismakingsgesprek hebben en a.s. maandag met de les beginnen. Ze zouden hetzelfde niveau hebben als mijn huidige klas en er zou schoolmateriaal aanwezig zijn. Bij binnenkomst werd ik meteen naar het openlucht leslokaal geleid en daar zaten 5 studenten aan krakkemikkige tafels met gaten erin. De tuin is een dermate bende dat ik weinig behoefte heb om het huis te bekijken. Ik heb uitgelegd dat ik alleen kwam om kennis te maken (met het hoofd van de organisatie) en wat afspraken, en dat de les pas maandag begint. Er werd ijverig geknikt dus toen ik gedag had gezegd, werden unaniem de schriften geopend en de pennen in de aanslag gehouden. Tsja, wat doe je dan? Beetje improviseren en 28 keer op je horloge kijken of het al tijd is. Een niveautest hoeven ze niet af te leggen: ‘hello’, ‘eat’ (maar bij ‘fried rice’ kijken ze behoorlijk glazig, dat zal wel komen omdat ze meer van de witte rijst zijn) en ‘child’ (waarmee ze bedoelen: ‘Teacher, do you have children?’) komt er redelijk vloeiend uit. Uiteraard is er geen studiemateriaal aanwezig en heb ik tijdens de 1e les al 6 stiften en een bordenwisser naar de fictieve prullenbak verhuisd. Ja, er is wel een whiteboard!

Tot slot de rubriek ‘huis’. Ik heb me laten verleiden tot de aanschaf van een rijstkoker, waarvan me verzekerd is dat je er alles in kan maken, niet alleen koken maar ook roerbakken. Uiteraard hoorde daar nog van alles bij, zoals een tafeltje, plastic opbergbakjes en een groot mes. Over mes gesproken: tijdens mijn 1e shopexpeditie probeerde ik een setje met mes-vork-lepel te kopen maar kwam niet verder dan vork en lepel. Het enige mes dat ze hadden was een groot hakmes. Een gewoon mes bestaat dus niet hier. Ze kunnen er ook niet mee overweg, evenmin als mijn Chinese collega teacher, zoals gisteren bleek toen we gingen eten. Ze wou eens iets anders proberen en nam een quesadilla, waar ze dus een mes bij kreeg. Geen idee had ze hoe ze die in stukken moest krijgen en aan haar vork moest rijgen! Mijn didactische vaardigheden bleken niet afdoende in deze situatie, want ze gaf het al snel op.
Terug naar de rijstkoker. Ik dacht een briljant plan te hebben: vanavond spaghetti bolognese. Dus snel boodschappen doen maar kwam thuis zonder vlees, tomatenpuree, geraspte kaas, peterselie en peper. Alternatieven waren koriander, chilipepertjes en ketchup dus die heb ik maar laten liggen. Ook bleek de pan wat lastiger in gebruik dan hij deed voorkomen (geen knoppen, alleen een snoer met stekker). Kortom, 8 tomaten, een ui en een handje spaghetti met een schepje zout gegeten.

Verder zijn we afgelopen week op excursie geweest naar de markt met de klas in het kader van de les “fruit and vegetables”, ben ik naar de yoga geweest, heb noodle soup gegeten bij een andere collega en heb gesproken met een politiek vluchteling die de doodstraf had gekregen voor het mede-organiseren van de studenten opstanden in 1988 maar na 18 jaar gevangenschap en martelingen is vrijgekomen.