Jarig in Sri Lanka

Ook dat hoort erbij als ervoor kiest om ver weg te gaan: je verjaardag vieren zonder je dierbaren om je heen. Ik zag er wat tegenop om alleen thuis te zitten, maar al met al ben ik heel erg "jarig" geweest. Het begon al op vrijdag: een koerier belde dat hij voor de deur stond, alleen was ik niet thuis. Dat werd uiteindelijk op z'n Srilankaans opgelost: hij kwam het wel even afleveren op m'n werk. Een enorme verrassing: een groot pakket met leuke boeken om van te genieten tijdens mijn vakantie, van mijn lieve vriendinnen Anita, Nicole, Marianne, Marijke, Ingrid en Marjolijn. Dat doet toch wel wat met je.
Een andere, grote verrassing kwam op maandagochtend van Mariette: een mailtje met de tekst: "zie bijlage!". Die bijlage heb ik bij dit bericht bijgevoegd (Mariette, sorry dat ik jullie privacy schend) zodat jullie het zelf kunnen zien! Ik heb de foto de hele dag op mijn laptop laten staan en er van genoten!
Mijn collega's vinden me inmiddels "godak pisu", heel erg gek. Eerst was het nog "podi pisu" (beetje gek). Nadat ik gedreigd had te trakteren op rice&curry ("dat moet je wel tijdig zeggen, dan nemen we geen lunch mee"), ben ik toch maar op de proppen gekomen met een appeltaart, die ik de vorige dag in een "expat"-winkel aan de andere kant van Colombo op de kop had getikt.
's Avonds heb ik de VSO-collega's die in Colombo wonen, uitgenodigd voor het eten: Julia, Liz, Helen en Jannie. We hebben heerlijk op het balkon gegeten met het bord op de knie en hebben twee flessen wijn soldaat gemaakt! Voor de niet-ingewijden: een fles wijn is hier een bijzondere traktatie. Heel genant werd ik betrapt in de liquorstore. Als blanke kan je in Colombo geen stap verzetten zonder dat iemand dat ziet. Als toetje hadden we een heel palet aan (chocolade)taartjes en ze hadden zelfs kadootjes meegenomen, waaronder een badmat van Barefoot (voor de kenner), die ik in gebruik ga nemen als tafelkleedje omdat hij te mooi is om met je natte voeten op te staan. Gedurende de dag stond de skype telefoon niet stil, en 's avonds belde Anita ook nog. Verder een heleboel mailtjes, en dankzij het tijdsverschil, de volgende dag ook nog. Er zijn jaren geweest dat ik minder jarig ben geweest. Heel erg bedankt!
De komende dagen ga ik naar de jaarlijkse VSO-conferentie, dus dan ontmoet ik eindelijk alle volunteers (er zijn er nog steeds een stuk of 3 die ik nooit ontmoet heb). Wat ik ervan heb gehoord, wordt het een interessant programma:-).
Behalve dat inmiddels al mijn buren zijn verhuisd (alleen de monnik en de rode aanloopkater Suhki zijn er nog), hebben ze vorige week ook mijn telefoon afgesloten. Na een hoop gesteggel is die gisteren weer aangesloten, maar ik heb wel een nieuw nummer