Eindelijk!
Door: Miranca
Blijf op de hoogte en volg Miranca
13 Februari 2007 | Sri Lanka, Nuwara Eliya
Eindelijk een doorbraak, zowel op het werk als met de gezondheid.
Om met het laatste te beginnen: gisteren ben ik naar de dokter geweest en heb zware medicijnen gekregen. Het moet binnen een paar dagen beter gaan. Op dit moment ben ik zo misselijk als een kat, ik denk dat de medicijnen niet goed samengaan met yoghurt (of zou het fruit zijn?) want gisteravond had ik geen last. De afgelopen weken werd de pijn steeds erger, vooral in mijn rechterheup, mijn zwakke plek, maar ook op andere plaatsen zoals polsen, vingers, enkels, schouders, knieën etc. Dit weekend kon ik nauwelijks lopen en staan en heb ik slecht geslapen van de pijn. Dat was niet meer te doen (ik kon nog geen jampot open krijgen, laat staan naar de bushalte lopen), dus ondanks dat ik verwachtte niet meer te horen te krijgen dan "het moet de komende maanden slijten", ben ik toch maar naar de dokter gegaan. Ik voel me erg opgelucht.
Het werk: vorige week is Sheila, de nieuwe Executive Director zeer voortvarend begonnen en er waait een nieuwe wind. Ze was goed voorbereid en pakt veel op. Ook is ze goed op HR vlak (zowel human resources als human rights). Ik heb dus eindelijk van alles te doen en de sfeer is prima. Alleen jammer van de 7 verspilde maanden.
Vorige weekend ben ik bij Yvonne geweest in Nuwara Eliya (1900m) en we hebben een heerlijk weekend gehad. De zon liet zich eindelijk zien en we hebben veel leuke dingen gedaan. Uiteraard haar werkplek bezocht, een project voor gehandicapte kinderen van jong tot oud. Er is een crèche, school, werkplaats, waar ik een kleedje voor Spooky heb gekocht, en een woongroep. Zondag hadden ze de eer mee te mogen lopen in de parade voor Onafhankelijksheidsdag, dus we zijn gaan kijken hoe ze aan het oefenen waren: dove kinderen die in de maat op trommels slaan, erg indrukwekkend. En zondagochtend natuurlijk de parade. De arme schapen hebben er uren gestaan voor een 5 minuten durende wandeling. Verder hebben we een tochtje in de omgeving gemaakt, door de theeplantages in de bergen. Prachtig! Behalve een high tea in het Grand Hotel, hebben we ook hutspot gegeten en uren zitten kletsen onder een dekentje met sokken en een fleece-trui aan. En niet te vergeten de herinrichting van Yvonne's huis. We hebben twee slaapkamers omgewisseld waarvoor er nogal wat uit- en in-elkaar moest. Maar het bevalt goed.
Afgelopen weekend ben ik naar Naomi in Kurunegala geweest. Het doel was een tripje naar een oude koningsstad, veel oude stenen dus, en een prachtig gelegen klooster. Voordat we op pad gingen, moesten we eerst naar de opening van een exhibition van haar werk, een mental health hospital. Lange speeches, maar ook leuke dansjes en liedjes door de cliënten. Tot slot moest al het moois dat de cliënten hebben gemaakt, worden verkocht. Dus nog een kleedje voor Spooky erbij. De beide terugreizen zal ik jullie besparen, maar hebben vooral te maken met lekke banden en meer dan overvolle treinen.
Om met het laatste te beginnen: gisteren ben ik naar de dokter geweest en heb zware medicijnen gekregen. Het moet binnen een paar dagen beter gaan. Op dit moment ben ik zo misselijk als een kat, ik denk dat de medicijnen niet goed samengaan met yoghurt (of zou het fruit zijn?) want gisteravond had ik geen last. De afgelopen weken werd de pijn steeds erger, vooral in mijn rechterheup, mijn zwakke plek, maar ook op andere plaatsen zoals polsen, vingers, enkels, schouders, knieën etc. Dit weekend kon ik nauwelijks lopen en staan en heb ik slecht geslapen van de pijn. Dat was niet meer te doen (ik kon nog geen jampot open krijgen, laat staan naar de bushalte lopen), dus ondanks dat ik verwachtte niet meer te horen te krijgen dan "het moet de komende maanden slijten", ben ik toch maar naar de dokter gegaan. Ik voel me erg opgelucht.
Het werk: vorige week is Sheila, de nieuwe Executive Director zeer voortvarend begonnen en er waait een nieuwe wind. Ze was goed voorbereid en pakt veel op. Ook is ze goed op HR vlak (zowel human resources als human rights). Ik heb dus eindelijk van alles te doen en de sfeer is prima. Alleen jammer van de 7 verspilde maanden.
Vorige weekend ben ik bij Yvonne geweest in Nuwara Eliya (1900m) en we hebben een heerlijk weekend gehad. De zon liet zich eindelijk zien en we hebben veel leuke dingen gedaan. Uiteraard haar werkplek bezocht, een project voor gehandicapte kinderen van jong tot oud. Er is een crèche, school, werkplaats, waar ik een kleedje voor Spooky heb gekocht, en een woongroep. Zondag hadden ze de eer mee te mogen lopen in de parade voor Onafhankelijksheidsdag, dus we zijn gaan kijken hoe ze aan het oefenen waren: dove kinderen die in de maat op trommels slaan, erg indrukwekkend. En zondagochtend natuurlijk de parade. De arme schapen hebben er uren gestaan voor een 5 minuten durende wandeling. Verder hebben we een tochtje in de omgeving gemaakt, door de theeplantages in de bergen. Prachtig! Behalve een high tea in het Grand Hotel, hebben we ook hutspot gegeten en uren zitten kletsen onder een dekentje met sokken en een fleece-trui aan. En niet te vergeten de herinrichting van Yvonne's huis. We hebben twee slaapkamers omgewisseld waarvoor er nogal wat uit- en in-elkaar moest. Maar het bevalt goed.
Afgelopen weekend ben ik naar Naomi in Kurunegala geweest. Het doel was een tripje naar een oude koningsstad, veel oude stenen dus, en een prachtig gelegen klooster. Voordat we op pad gingen, moesten we eerst naar de opening van een exhibition van haar werk, een mental health hospital. Lange speeches, maar ook leuke dansjes en liedjes door de cliënten. Tot slot moest al het moois dat de cliënten hebben gemaakt, worden verkocht. Dus nog een kleedje voor Spooky erbij. De beide terugreizen zal ik jullie besparen, maar hebben vooral te maken met lekke banden en meer dan overvolle treinen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
