Dansen voor vrede

Eindelijk heb ik weer wat van mijn energie terug, vooral te danken aan de yoga. Vorige week heb ik een driedaagse introductie-workshop yoga gedaan en dat heeft goed geholpen. Ik kan weer lachen en de pijn is wat minder (behalve afgelopen maandag toen ik bijna niet thuis kwam van de pijn en 's nachts geen oog heb dichtgedaan).
Daarnaast was de yoga erg leuk. Alle overige deelnemers waren Srilankanen en de leraar was een man van 73. De bedoeling is dat je daarna zelf thuis de oefeningen doet. Ik moet bekennen dat het nog niet elke ochtend lukt. Zo werd ik gisteren steeds afgeleid door twee eekhoorns die elkaar achterna zaten op het dak aan de overkant.
Op het werk is iedereen druk in verband met de jaarlijkse culturele voorstelling. Elk jaar wordt op de verjaardag van Neelan Tiruchelvam een voorstelling georganiseerd, dit jaar een dansvoorstelling van een Zuid-Afrikaanse groep met Indiase invloeden. Gisteren was de eerste voorstelling en vandaag de tweede. Ik ben verantwoordelijk voor de programmaboekjes en heb die gisteren verkocht, op de mij bekende wijze: vriendelijk kijkend het boekje onder de neus duwen zodat ze geen nee meer kunnen zeggen. En al helemaal niet als het Srilankanen zijn, die kunnen sowieso geen nee-zeggen. Mijn collega's stonden steeds om me heen te giebelen, dus ik begreep wel dat er wat aan de hand was, maar het ging om de verkoop! Achteraf hebben ze gierend van de lach uitgelegd dat het toch wel erg opdringerig was, maar dat iedereen dat van een buitenlander wel pikt en dat ze mij daarom die taak hadden gegeven. Ik ben er dus met open ogen ingetrapt! Ze zijn dus een stuk moderner dan ik dacht: ze maken gebruik van ieders sterke punten! Erg leuk was ook de reactie van een oudere dame op mijn "Are you interested in todays program?", namelijk: "Of course am I interested in today's program, that's why I'm here!". Ook de "It's only 100 rupees" sloeg erg in want voor 100 rupees kan je 2 lunch-packets kopen. Bij het oefenen in het Sinhala ging het even mis en verkocht ik een boekje voor 20 i.p.v. 100 roepies, maar dat werd gelukkig snel gecorrigeerd door de controller. Vanavond ga ik er dus weer met dubbele energie tegenaan.
Het was een fantastische voorstelling, een hele mooie mix van het ruige Afrikaanse en het verfijnde oosterse. Ik ga vanavond, tussen de sales door, zeker weer kijken. Op een hele mooie en subtiele wijze werd aandacht besteed aan Neelan en aan de vrede in Sri Lanka en in de rest van de wereld. Deze groep heeft bekendheid gekregen doordat ze de post-apartheid vertegenwoordigen en gemeenschappen verenigen door de dialoog tussen de Zulu- en de Indiase dans.
Vorige week hebben we overal posters opgehangen om publiciteit te geven. Daarbij heb ik mijn collega's versteld doen staan van mijn kennis van de plekken in Colombo waar de rijkeren komen, wat het publiek voor zo'n voorstelling is. De andere rijken komen net als ik op de plekken waar ze cappuccino, bruin brood en bier hebben.
Het was een avontuur: met Travis en een enorme stapel posters op hardboard achterop de motor door Colombo. We hadden veel bekijks.
Morgen ga ik bij Yvonne op bezoek in Nuwara Eliya. Morgen is een Poya dag, een full moon day. Dus als ik vrijdag vrij neem, is het de moeite waard om de reis van acht uur te maken. Gewapend met een tas met alle warme kleren die ik heb (wat niet veel is), Nederlandse boeken en tijdschriften (we recyclen alles) en producten die daar niet verkrijgbaar zijn (pindakaas en een thermosfles), ga ik morgenvroeg de bus in. Het volgende verslag zal waarschijnlijk staan in het thema "koud". Nuwara Eliya is de hoogst gelegen en koudste plaats in SL en ligt midden in de theeplantages. Ik ben benieuwd hoe voorspoedig de busreis gaat, want de wegen staan daar nog onder water van de recente regenbuien.