Het nieuwe schooljaar

Nadat we de uit Nederland meegenomen hardnekkige griep te boven waren gekomen zijn we eerst maar eens naar het Mae Sot Blind Centre gegaan om de kinderen mee naar het zwembad te nemen. Ze beschikken over een grote pick-up truck van hun Australische sponsor maar waar ze zelf niet in kunnen rijden. Boon, de Thaise directrice van het internaat, is zelf voor 90% blind en dus afhankelijk van vrijwillige chauffeurs, waarbij Fred de doordeweekse ritjes voor zijn rekening neemt en Steve, onze Amerikaanse vriend, in het weekend rijdt.
Voor we naar het zwembad gingen hebben we de cadeautjes die we uit Nederland hebben meegenomen aan ze gegeven. Via Petra hebben we een 'voel'-dominospel van het blinden instituut Bartiméus gekregen.
Voor Phu Phu Win, het meisje van tien die een klein beetje kan zien en dol is op roze, hadden we twee roze zwempakjes, een zilver/roze tasje en een stapel roze kleren meegekregen. Sarah, de dochter van Mariette, had haar kledingkast doorgespit en alles wat roze was voor Phu Phu Win meegegeven. Het was dus al feest voor we in het zwembad waren.
Bijna alle kinderen houden van zwemmen, maar als blinde is water een nog groter feest. Dat komt wellicht doordat hun tastzin bovengemiddeld ontwikkeld is door het ontbreken van hun visuele vermogen. Zo hebben de kinderen ook erg veel plezier in het met de hand wassen van hun nieuwe schooluniform vertelde Boon.
Na de zwempartij heeft Fred nog een paar volle gasflessen gehaald want ze konden niet meer koken en daarna met het hele stel naar de Tesco Lotus, onze megagrote supermarkt, wat niet alleen is om boodschappen te doen, maar ook een uitje voor de kinderen. Ze zijn bijna 7x24 uur in hun internaat dus elke uitje is welkom.

Ondertussen kregen we bericht van de Hsa Mu Htaw School, een lagere school voor kinderen van Birmese migranten waar wij de schoolbus van sponsoren, dat hun grootste sponsor zich had teruggetrokken omdat ze niet voldoen aan hun gewijzigde beleid. Ze wilden voortaan alleen nog maar scholen voor Birmese kinderen financieel ondersteunen als de lessen in het Thais werden gegeven. Hsa Mu Htaw heeft er bewust voor gekozen om zich te richten op een toekomst in Burma voor de kinderen, dus doet dat niet. Op 9 mei kregen ze dat te horen terwijl op 2 juni het nieuwe schooljaar van start zou gaan. Vrij kort dag, hoewel het al in de lucht hing.

Daw Htet Htet Aung, de directrice van de school, had meteen een brandbrief gestuurd aan iedereen die ze kent voor financiële hulp om de school te kunnen voortzetten.
Voor €30.000 krijgen een kleine 300 kinderen een jaar les. De meeste zijn dagleerlingen maar een deel verblijft in het internaat. De kosten die ze maken zijn minimaal. Zo is het salaris voor een leraar net iets meer dan €1000 per jaar en verdient Daw Htet Htet Aung, de directrice, €1300 per jaar. Kortom, elke cent die wordt uitgegeven komt rechtstreeks ten goede aan het onderwijs voor de kinderen.
Een nieuwe grote sponsor op zo’n korte termijn vinden was uiteraard onmogelijk dus vroeg ze iedereen die ze kende om een deelbudget te sponsoren. Gelukkig heeft ze veel vrienden. Iedereen die ooit een keer met de school te maken heeft gehad, bijvoorbeeld voor een vrijwilligers stage, blijft de school een warm hart toedragen.
Na haar brandbrief zijn er fundraising activiteiten in Canada, Australië, Singapore, en Engeland geweest en hebben een paar lokale organisaties in Mae Sot de koppen bij elkaar gestoken om te kijken wat ze kunnen doen.
Ook wij hebben nagedacht of we onze bijdrage konden verhogen en hebben een afspraak met Daw Htet Htet Aung gemaakt en het budget met haar doorgenomen. Ze had het budget nog niet rond, maar wel goede hoop dat het de komende weken zou lukken om de belangrijkste zaken gesponsord te krijgen, de huur van de school, water en de salarissen van de leraren. Voor een aantal andere posten was er ook al geld. Vanuit Engeland was er geld gekomen voor de lunch van de kinderen, Canada betaalt de elektriciteitsrekening en de internetaansluiting, etc.
Wij hebben onze bijdrage verdubbeld om behalve de huur van de bus ook de chauffeur en de benzine te kunnen betalen en gebruiken daar ook de giften voor die we voor ons feestje hebben gekregen waardoor ieder van jullie heeft meegeholpen om de school dit jaar open te houden. Dank daarvoor, ook namens Daw Htet Htet Aung en de kinderen van de Hsa Mu Htaw School. Het boek dat jullie van ons hebben gekregen is gemaakt door leerlingen van deze school.